2012: Poolverschuiving deel 3

Bewijs dat poolverschuivingen al eerder hebben plaatsgevonden, levert geen garantie voor de toekomst. Waarom plaats ik poolverschuivingen dan toch in het 2012 dossier? Er zijn uit meerdere bronnen aanwijzingen dat er in 2012 iets heel groots staat te gebeuren. In de historie van de aarde zijn er weinig wereldomvattende rampen geweest die zoveel invloed hebben gehad voor het leven op aarde als poolverschuivingen. Een aantal van die bronnen wijzen op zaken die met de planeten om ons heen te maken hebben. 2012 schijnt een unicum te zijn in astronomische zin. In de hieronder geplaatste stukjes iets meer over de stand van planeten in 2012.

De zon flipt om.

Elke 11 jaar verwisselt de zon magnetische polen van plaats. De laatste keer was in 2001 en de polen zullen zo blijven tot 2012 wanneer de polen opnieuw van plaats wisselen. Deze poolverschuiving gebeurt altijd op het hoogtepunt van de toename in het aantal zonnevlekken, elke 11 jaar.

Volgens Nasa 'valt de aarde ook wel eens om', maar veel minder vaak. “De laatste poolverschuiving van de aarde was 740.000 jaar geleden. Sommige onderzoekers denken dat onze planeet al over tijd is voor een nieuwe poolverschuiving, maar niemand weet precies wanneer de volgende verschuiving zal plaatsvinden.”

“De poolverschuiving van de zon heeft niet alleen invloed op de ruimte in de onmiddellijke omgeving van de zon" legt David Hattaway, een fysicus van het Marschall Space Flight Center, uit. “Het magnetische veld van de zon houdt het hele zonnestelsel in een bubbel die wetenschappers een “heliosphere” noemen. De heliosphere strekt 50 tot 100 astronomische eenheden voorbij de omwenteling van Pluto. Aan de binnenkant van de bubbel ons zonnestelsel, aan de buitenkant de rest van de ruimte.”
“Veranderingen in het magnetische veld van de zon worden via de bubbel naar buiten toe bewogen door de zonnewinden. Het duurt ruim een jaar voor deze ongeregeldheden om van de zon tot de rand van de heliosphere te komen”

“De invloed van het omkeren van het magnetische veld van de zon op de Heliosphere is heel complex. Zonnevlekken zijn bronnen van zeer intense magnetische knopen die naar buiten spiralen, ook op het moment dat de polen van plaats verwisselen. Op zo'n moment vinden er zeer veel complexe magnetische structuren tegelijk plaats. De invloed die dat op het hele zonnestelsel heeft is nog onbekend...

Bron: Nasa (http://science.nasa.gov )

Aangezien de polen van de zon elke 11 jaar van plek verwisselen en we er tot nu toe nog geen last van hebben gehad zullen we dat in 2012 ook wel niet hebben, zult u denken. Dat zou waarschijnlijk ook zo zijn ware het niet dat er in 2012 nog veel meer op de astronomische kalender staat.

Venusovergang 2012

Een Venusovergang kun je in principe vergelijken met wat er tijdens een zonsverduistering gebeurt: bij een totale zonsverduistering is het de Maan die de zonneschijf volledig bedekt doordat Maan, Zon en Aarde precies op één lijn staan. Bij een Venusovergang gebeurt een vrij analoog iets: de Venusschijf is te klein om de zonneschijf volledig te bedekken en derhalve zien we slechts een donker cirkelvormig schijfje dat zich over de zonneschijf voortbeweegt. We zouden kunnen spreken van een mini-zonsverduistering of -eclips.

Dit is een heel uitzonderlijk fenomeen, de laatste Venusovergang dateert van 6 december 1882. De keer daarvoor vond plaats in 1874. De eerstvolgende keer is op 8 juni 2004 en daarna op 6 juni 2012.

Bron: www.venusovergang2004.be

Stand der planeten volgens John Major Jenkins

John Major Jenkins is een onderzoeker op gebied van de maya kalender in samenhang met de kosmos. Hij heeft ontdekt dat (onder andere) de stand van de ecliptica van de planeten in december 2012 heel bijzonder is.
Voor de duidelijkheid, John Major Jenkins verbindt hier geen poolverschuiving aan.

Een samenvatting:
De aarde draait iedere 24 uur om zijn as, wat de oorzaak is van de zonsopgang en de zonsondergang die de dag begrenzen. De aarde zelf schommelt of 'precesseert' echter ook langzaam, net als de as van een draaiende tol. Volgens moderne astronomische berekeningen duurt een volledige 'schommeling' (een volledige precessiecyclus) ongeveer 25.800 jaar.

Solstium, De twee punten van de ecliptica op lengte 90° en 270°. In deze twee punten bereikt de ecliptica haar grootste noordelijke resp. grootste zuidelijke declinatie. De tijdstippen (21 juni en 21 of 22 december) waarop de Zon deze twee punten bereikt. De dagen zijn dan het langst resp. het kortst (op het noordelijk halfrond): begin van de astronomische zomer en winter.

Precessie brengt eens in de 6450 jaar een van de 'seizoensgrenzen' solstium op één lijn met de Melkweg. De samenstand van 2012 vindt slechts één keer in de 25.800 jaar plaats.

Het deel van de Melkweg waar de zon van het decembersolstium een samenstand mee vormt is ook de plek waar het centrum van ons melkwegstelsel zich bevindt. En van waaruit nieuwe sterren worden geboren en waar alles in ons Melkwegstelsel, de mens inbegrepen, uit voortkomt.

De geordendheid van de natuurwetten zorgt er voor dat alle banen van de planeten ongeveer in 1 vlak lopen. Dat vlak, dat het resultaat is van een kosmologisch streven naar balans, noemen we de ecliptica. John Major Jenkins heeft in zijn boek ‘Maya Cosmogenis 2012’ aangetoond dat de Zon, de ecliptica en het centrum van de Melkweg tijdens de overgang van herfst naar winter op 1 exacte lijn staan. Op Aarde zien we dat als een kruis aan de hemel, waarvan de verticale balk de Melkweg is, en de horizontale balk het vlak van de eccliptica. Het snijpunt van die twee is in 2012 in het midden van de Melkweg, in het zwarte gat.
De meest belangrijke krachten in dit verhaal zijn die van het zwarte gat en de Zon. Onze planeet wordt alleen maar in dit verband genoemd omdat je nu eenmaal een positie nodig hebt om het tijdstip te correleren. De meest voor de hand liggende plaats is het observatiepunt: de Aarde.
Dat wil niet zeggen dat onze Aarde er geen gevolgen van zal hebben, natuurlijk.

(Bron: John Major Jenkins / Het einde van de Mayakalender 2012 en met dank aan Seriewoordenaar voor zijn aanvuling)