De vele gezichten van de ondergang, deel 3

(Pipo versus wetenschap)
In deze reeks hebben we eerder de apocalyptische zienswijze van enkele religieuze groeperingen en de eindtijd voorspellingen van de  zieners onder de loep genomen. Vreemd genoeg komen de meeste apocalyptische toekomstverwachtingen niet van deze obscure groepen. Integendeel, de meest pessimistische beelden worden door gerenommeerde wetenschappelijke instituten of deskundigen naar voren gebracht. Bijna dagelijks bestoken ze ons met nieuwe modellen en bewijzen dat de ‘eindtijd’ met rasse schreden nadert. In dit stuk gaan we op verkenningstocht langs de zuiver wetenschappelijke eindtijdenkers.

Het verschil tussen de onheilsprofeten van weleer en de huidige wetenschappers is dat de eerste groep een hapklaar totaalbeeld geeft terwijl de tweede groep zich tot afzonderlijke deelgebieden beperkt. En natuurlijk spreken deze wetenschappers niet van een ‘eindtijd’ dat zou immers niet wetenschappelijk zijn. Maar leg je de uitkomsten van al die officiële onderzoeken op een rijtje naast elkaar, dan ontstaat er een beeld waarbij alle andere doemscenario’s verbleken.

‘Dag vogels, Dag bloemen, Dag kinderen’. Zo klonken de destijds telkens de woorden van Pipo de Clown aan het einde van zijn optreden. Ze blijken profetisch te zijn.

Biodiversiteit.

Maart 2004, wetenschappers hebben aangetoond dat het aantal soorten vlinders, vogels en planten in Engeland aan het afnemen is. Het gaat hier om 70 % van alle vlinders, 28 % van alle planten en 54 % van de vogelsoorten.

Juni 2004, zeevogels langs de Britse kusten stevenen af op het slechtste broedseizoen aller tijden. De oorzaak is, volgens de onderzoekers, de afname van het aantal kleine vissen waarvan deze vogels afhankelijk zijn. En dit is weer te wijten aan klimatologische omstandigheden waarbij het zeewater warmer wordt waardoor het beschikbare plankton, het basisvoedsel van veel vissen, afneemt.

De biodiversiteit loopt wereldwijd terug, kringlopen verstoord en daarmee raakt de natuur ontwricht. Biologen gaan ervan uit dat jaarlijks ongeveer 0,3-1 procent van de levende soorten uitsterft. En volgens een studie van het Wereld Natuur Fonds verdwenen vanaf 1970 dertig procent van de variëteit aan levende wezens. En wat niet direct uitsterft vertoont een afname in aantal. Het probleem is wereldwijd maar wie zich tot Europa wil beperken kan hier (PDF, NL) de trieste stand van zaken volgens het European Environment Agency downloaden

’Pipo de clown en Mama Loe reizen recht door zon en regen langs de weide wereldwegen‘. Een zinsnede uit de titelsong van Pipo de Clown die wederom profetisch blijkt. Want waar het ene gebied door woestijnvorming verloren gaat wordt een ander geteisterd door overstromingen.

Klimaat.

De rapporten van het Nationaal Onderzoek programma Mondiale Luchtverontreiniging en klimaatverandering laten zich met recht lezen als de oude Bijbelse apocalyptische boeken. Leest u even een paar passages mee?

’Het is wetenschappelijk aangetoond dat de mens grote invloed heeft op het klimaat. De gemiddelde wereldtemperatuur zal deze eeuw waarschijnlijk stijgen met tussen de 1,4 en 5,8 graden. En in geen duizend jaar is het zo snel warmer geworden als de afgelopen eeuw (0,6 graden). De zeespiegel zal de 21ste eeuw stijgen met een marge van negen tot bijna negentig centimeter’.

Of;

‘Klimaatverandering heeft reeds wereldwijd invloed op fysische, biologische en maatschappelijke systemen (gletsjers wijken terug, de permafrost dooit, de bloeidata van planten en de broedperiodes van vogels verschuiven). Deze invloed zal toenemen en ontwikkelingslanden krijgen het zwaarder te verduren dan ze al hebben - met name de beschikbaarheid van goed water wordt een groot probleem. De biodiversiteit neemt af en het verspreidingsgebied van ziekten zoals malaria en cholera vergroot. De kloof tussen arm en rijk zal toenemen’.

Overstromingen.

Onlangs wist VN gezant Bogardi van het pas geopende UN University Environment and Human Security institute”  in Bonn, te melden dat 1 miljard mensen bedreigd door de gevolgen van een mogelijke overstroming. In 2050 zouden dat aantal zelf verdubbeld zijn tot 2 miljard.

Volgens zijn gegevens waren er vanaf 1971 tot en met 1995, waren er meer dan 1,5 miljard mensen getroffen door een overstroming. Dat komt neer op zo’n 100 miljoen per jaar met een dodental van 318.000 en 81 miljoen daklozen. Ook het aantal overstromingen neemt drastisch toe;

6   stuks in de jaren ‘50
7   stuks in de jaren ‘60
8   stuks in de jaren ‘70
18 stuks in de jaren ‘80
26 stuks  in de jaren ‘90

Droogte:

Een deel van een krantenbericht uit juni 2004;

’Het tempo waarin land in woestijn verandert is sinds de jaren '70 verdubbeld, ondanks internationale inspanningen om dat tegen te gaan. Volgens de Verenigde Naties dreigt de woestijnvorming miljoenen mensen op de vlucht te jagen, op zoek naar groenere landen. Een derde van het aardoppervlak loopt volgens de VN risico. Bijna een derde van Spanje dreigt in woestijn te veranderen, terwijl China sinds de jaren '50 92.100 vierkante kilometer vruchtbaar land is verloren - een gebied met de omvang van Portugal. "Het is een catastrofe die zich sluipend voltrekt", zegt Michel Smitall, woordvoerder van de VN-organisatie die toezicht houdt op de naleving van akkoord dat woestijnvorming wereldwijd had moeten tegengaan. "Hele delen van de wereld kunnen onbewoonbaar worden." Tot zover de berichten.

Voedsel.

De World Food Programme (WFP) liet in 2003 weten dat er per dag 24.000 mensen stierven  aan honger of de gevolgen van voedseltekort. Wereldwijd werden 104 miljoen mensen volgens deze organisatie door honger of voedseltekort bedreigt. Het WFP verwacht eerder een stijging dan een afname in deze getallen.

Drinkwater.

Volgens de laatste uitgave van het WWF (Wereld Natuur Fonds) kampte er in 2003, 2 van de 6 miljard mensen met een watertekort. In 2025 zullen dat er 3,5 van de 7 miljard zijn. En in 2050 denkt het WWF dat er van de circa 9 miljard mensen op deze aardbol er zo'n 7 miljard te maken krijgen met een tekort aan schoon (drink) water.

Epidemieën.

De World Health Organization waarschuwt bijna dagelijks voor oprukkende ziektes zoals Aids en Ebola. De laatste voorspelling gaat over polio, volgens dr. Heymann van het WHO verspreidt het virus zich met een alarmerende snelheid. Met name in Afrika waar 90% van alle gevallen zich voordoen. Ziekteveroorzakers van bijvoorbeeld malaria blijken steeds vaker resistent tegen medicatie en het WHO voorspelt dat het steeds moeilijker wordt om adequate vaccins en behandelwijzen te vinden.

Sapperdeflap.

Als het allemaal zo erg is, doet niemand dan iets? Jawel hoor. We sluiten internationale verdragen, maken nieuwe milieuregels, richten commissies op, vergaderen, roepen op tot beperking van de C02 uitstoot en worden lid van Greenpeace... Veel zal het niet helpen, het is slechts symptoombestrijding. Ze noemen als oorzaken voor het komende onheil, ontbossing, industrialisatie, overbevissing, verstedelijking, landbouw en ga zo maar door. Er zijn maar opvallend weinig wetenschappers die de vinger echt op de zere plek leggen en het probleem bij naam noemen. Uiteindelijk zijn WIJ het probleem. Er is domweg een teveel aan “ons”.

In 1999 zag de 6 miljardste wereldburger het levenslicht. Volgens demografische modellen zal de wereldbevolking in ieder geval stijgen tot 2050. Dan zal het aantal van 10 miljard mensen bereikt zijn en op basis van een wiskundige berekening zal er een stabilisatie plaats vinden.

Een korte samenvatting.

Als we al die wetenschappelijke rapporten op een rijtje leggen en vertalen naar klassieke ‘onheilsprofetentaal’ wordt de onderliggende boodschap zichtbaar; “Woont u in de binnenlanden dan zal u door droogte verdreven worden. Bevindt u zich in de kustgebieden dan zullen overstromingen uw deel zijn. En mocht u droogte en overstromingen overleven en niet door een epidemie getroffen worden dan zult u een langzame hongerdood sterven”.

Resumé.

Ik heb voor de research van dit artikel veel rapporten doorgelezen variërend van het opraken van de fossiele brandstoffen tot drinkwater tekorten en van toename van vluchtelingen tot asymmetrische oorlogvoering. En allemaal gaan ze uit van de korte of middellange termijnen. Maar het is opvallend dat veel rapporten het jaar 2050 als ijkpunt nemen. Misschien kunnen we daaruit voorzichtig opmaken dat de wetenschap, al dan niet bewust, een ‘eindtijdconsensus’ heeft bereikt?

Voorziet de wetenschap dan geen positieve veranderingen? Nee, eigenlijk niet, tenzij je de toename van bepaalde insectensoorten of een tijdelijke lokale positieve klimaatsverandering als een pluspunt beschouwt. Moeten we deze wetenschappelijke voorspellingen serieus nemen? Ik zelf zou zeggen niet meer of minder dan dat je de voorspellingen uit andere bronnen serieus zou nemen. Ondanks wat de wetenschap ons graag doet geloven maakt ook zij fouten, denk bijvoorbeeld aan het gat in de ozonlaag.Het enige wat we met zekerheid kunnen vaststellen is dat onder alle groepen van voorspellers, of ze nou wetenschappelijk erkend zijn of niet, de zwartgalligheid over onze toekomst hoogtij viert.

Hoe moeten we als simpele stervelingen met al die rampspoed omgaan? Misschien biedt het al eerder profetisch gebleken Pipolied een suggestie;

Voor clowntjes is de aardbol een grote toverbal
Een felgekleurde draaitol met grapjes overal
En maak ik mij soms toch eens kwaad op rovers of op vrekken
Dan klinkt altijd die wijze raad: kom Pipo, wij vertrekken.

De vele gezichten van de ondergang, deel 2

In deel 1 van dit dossier namen we een kijkje in de kampen van de
fundamentalisten omtrent hun visie op "het einde der tijden". In dit deel komen enkele bekende en onbekende eindtijd zieners aan hetwoord. Het maakt niet uit hoe diep je in de historie graaft apocalyptische zieners zijn er altijd geweest. Persoonlijk is mijn favoriet nog steeds de bijbelse Henoch (Enoch), de 7de aartsvadervan voor de zondvloed. In mijn ogen was hij in ieder geval de aartsvader der eindtijdverkondigers. Toch wil ik in dit stuk niet zo ver teruggaan, we pikken het spoor van deapocalyptische "klokkenluiders" op in 1503 met de geboorte van Michel Notredame, bij de meeste beter bekend onder de naam Nostradamus.

Nostradamus 1503-1566

Over Nostradamus zijn de meningen behoorlijk verdeeld. Waarschijnlijk ligt de oorzaak daarvan in de vertalingen van de, al dan nietverzonnen, kwatrijnen of de persoonlijke interpretatie daarvan. Voordat we dieper ingaan op de voorspelling van Nostradamus maken we even een zijstapje naar professor Rudy Cambier, letterkundige en een van deweinige met verstand van het Picardisch (de oorspronkelijke taal waarin"Voorspellingen van Nostradamus" zijn geschreven.)

Cambier heeft zich jarenlang bezig gehouden met onderzoek en analyses van de teksten van Nostradamus. Tijdens zijn onderzoek kwam hij tot de conclusiedat de "Voorspellingen van Nostradamus" niet in de jaren 1550 geschrevenwerden door de Provençaal Michel Nostredame, maar wel in de periode van 1323 tot 1328 door een Cisterciënzer monnik, wiens moedertaal het Picardisch was. Deze monnik, genaamd Yves de Lessines en prior van de Cisterciënzer-abdij van Cambron in het Belgische Henegouwen, was de werkelijke auteur. Volgens Cambier zijn de kwatrijnen in eerste instantie niets meer danraadseltjes om de toenmalige edellieden te vermaken. Later denkt Cambier dat er ook een verborgen boodschap in staat die zou leiden tot de schat van de Tempeliers.

Terug naar Nostradamus.

Met betrekking tot de eindtijd is eigenlijk alleen het volgende voor ons van belang; Nostradamus zou een voorspelling gedaan hebben waaruit kenners afleiden dathet kan gaan om een omkering van de aarde. In een brief van 27 juni 1558 zou Nostradamus het volgende aan KoningHendrik IV geschreven hebben: "Er zullen voortekenen zijn in de lente, omverwerping van naties en zwareaardbevingen. En in de maand oktober zal een grote beweging van de aardbol plaatsvinden, en die zal zodanig zijn, dat men zal denken dat de aarde haarnatuurlijke gravitatiebeweging is kwijtgeraakt en dat ze in de afgrond vande eeuwige duisternis zal worden geworpen.''

Ik heb geen bevestiging van deze brief kunnen vinden maar het is niet ondenkbaar dat Nostradamus zulks geschreven heeft en wellicht heeft hijgeput uit de Bijbel. Immers het begrip omkeren van de aarde vinden wij ook in het Oude Testament bij de profeet Isaias: Hoofdstuk 24:1: "Zie, Jahweh ontvolkt en vernielt de aarde. Hij keert haaronderste boven. 6.(...) Weinig mensen blijven over."

De mist rondom Nostradamus is te dik en de controverse te groot om een helder beeld te kunnen vormen.Met de verschillende vertaalslagen en interpretaties van de kwatrijnen kanmen letterlijk alle kanten op.  Het voordeel daarvan is dat u gerust een kwatrijn kan uitkiezen die past bijuw persoonlijke toekomstverwachting.

Edgar Cayce (1877-1945)

"Overal in het land ontstaan geologische veranderingen van kleinere en grotere betekenis. De grootste veranderingen zullen aan de Noord-Atlantische kust plaatsvinden. Let op New York, Connecticut en de aangrenzende gebieden. Los Angeles, San Francisco; zij worden nog vóór New York vernietigd. Delen van de huidige Oostkust van de Staat New York zullen voor het grootste deelin zee verzinken.  Zodra de Vesuvius en de Pelée grote activiteiten vertonen staat de Zuidkustvan Californie en de gebieden tussen Salt Lake, alsmede het zuidelijk deelvan Nevada binnen de daarop volgende maanden een overstroming te wachten, veroorzaakt door aardbevingen...."

Als kind, op een boerderij in de buurt van Hopkinsville Kentucky, waar hij was geboren op 18 maart 1877, liet Edgar Cayce staaltjes van gewaarwording zien die boven de normale 5 zintuigen uitstegen. Op de leeftijd van 6 of 7 jaarvertelde hij zijn ouders dat hij in staat was visioenen te zien en met hen te spreken, soms waren dit familieleden die recent overleden waren.

Toen Edgar Cayce in Virginia Beach Virginia op 3 januari 1945 stierf liet hij meer dan 14.000, in stenografie, opgestelde geschriften achter metbetrekking op de telepatisch-helderziende uitlatingen, die hij in eenperiode van 43 jaar, had gegeven aan meer dan 6000 verschillende mensen. Naar deze uitlatingen wordt gerefereerd als zijnde "Lezingen" (Readings). Deze lezingen omvatten een van de grootste aantallen beschrijvingen vanpsychische zienerij die ooit zijn gedaan door een enkele persoon.

Cayce is verantwoordelijk voor een van de meest succesvolle mythen van de New Age-beweging, die van Atlantis.Atlantis was een hoogontwikkelde maatschappij in het bezit vanmotorvoertuigen, vliegtuigen en lasergeweren, die werd verzwolgen door de bijbelse zondvloed. Een handvol overlevenden wist te ontkomen en vestigdezich in Latijns-Amerika en Egypte, van waaruit de beschaving weer langzaamopkrabbelde. Oorzaak van de vloed was een verandering van de magnetische polen, hetgeen opnieuw zal gebeuren in de nabije toekomst.In 1968 om precies te zijn. Bergketens zouden fonteinen van lava spuwen engrote delen van de Verenigde Staten zouden ten onder gaan. Majestueus zou Atlantis uit zijn zeegraf oprijzen, zodat tegen het jaar 2000 een nieuwetijd aan zou breken.

Anton Johansson (1858 - 1909)

De Noorse visser Johansson voorzag de ondergang van de Titanic, die op zijn eerste vaart op 14 april 1912 met een ijsberg in aanvaring kwam en met 1517mensen zonk. Ook andere voorspellingen van hem, zoals de Eerste en TweedeWereldoorlog kwamen min of meer uit. Over de eindtijd zegt hij het volgende;

"Over de Noordzeestaten lag duisternis. Geen ster was te zien en vanuit de zee waaide een sterke wind. In de bergen van Noorwegen was nog geen sneeuwgevallen. In de geest werd ik verplaatst in de omgeving van Drontheim. Ik stond aan het strand en keek uit over de zee.Plotseling begon de bodem te beven. De huizen in de stad trilden alsespenbladeren. Enige hoge houten bouwwerken aan de kust stortten ineen.  Gelijktijdig kwam vanuit de zee een verschrikkelijk gebulder en eengeweldige vloedgolf naderde met hoge snelheid de kust en stuwde zich optegen de rotswanden. In de vlakke gebieden rolde deze vloedgolf ver het land in, overspoelde grote delen van Drontheim en richtte aanzienlijke schadeaan. Grote pakhuizen en voorraadmagazijnen stortten ineen en werden in zeegespoeld. De overstroming strekte zich uit over de gehele kust van Noorwegen, vanafhet zuiden tot aan de buurt van Bodö. Ik vernam de namen van meerdere daarliggende steden... Noord-Europa zal gedurende één nacht zijn aanzien veranderen.Grote gebieden van Nederland, België en de Duitse Noordzeekust zullen doorde vloed van de zee worden bedekt.  Ook de Deense west- en noordkust zullen door eenzelfde noodlot wordengetroffen. Beangstigend getroffen worden de steden, die in het bereik van devloedgolf liggen. Londen zal geheel in zee verzinken. De haven en pieren van Hamburg zullen het aanblik geven van een totale verwoesting, als was zij hetdoel van een bomaanval geweest. Evenzo zal de stormvloed in de steden aan de Franse kust woeden. Hard getroffen zullen worden: Rouan, Le Havre en Boulogne. Ik werd ook in de geest naar de Stille Oceaan en wel in deomgeving van het Panamakanaal geleid, waar vandaan de orkaan begon. Vanuitdeze omgeving trok de orkaan in noord-noord-oostelijke richting over het Noord-Amerikaans continent. In de Staten aan de kust met haar miljoeneninwoners, steden, plantages, havens en dergelijke grote projecten raasde deorkaan met een zo groot geweld, dat grote gebieden volledig verwoest en met de aardbodem gelijk werden gemaakt.

Deze voorspelling doet denken aan Lukas 21:25-26: "Er zullen tekenen komen aan zon, maan en sterren en op de aarde zullenvolkeren in angst verkeren, radeloos door het gebulder van de onstuimigezee. De mensen zullen het besterven van schrik, in spanning om wat de wereld gaat overkomen, want de hemelse heerscharen zullen in verwarring geraken."

Matty van Dyken (1967-)

De auteur van het boek Polsprung und Sintflut, Hans J. Andersen uit Bochum, maakte melding van het volgende visioen door van Dyken in zijn in 1979gepubliceerde studie:

,,Ik sta op de koraaleilanden en zie in de aarde een ondergrondse scheur. Grote donkere wolken worden door deze scheur, welke daaroverheen drijven,zichtbaar. Ik heb het gevoel, alsof er een ondergrondse aardbeving begint. Het beven gaat verder en treft op zijn baan nog andere plaatsen. Men zou het als een kettingreactie kunnen betitelen, die ontstellende gevolgen heeft envoor velen het einde van hun aardse leven betekent. Via de radio en televisie worden alarmberichten gegeven. Men deelt de mensen mede, waardevolle zaken bij de hand te houden, om zich naar open plaatsen tebegeven, zodra het nodig is. Ofschoon het niet te berekenen is, zal Europadoor natuurrampen worden getroffen. Het komt over de mensen als bij heldere hemel, ofschoon de sterrenwachtenveel gezien hebben, waaraan zij echter geen betekenis konden geven."

Zieners zin of onzin?

Zieners, visionairs, clairvoyants de wereld is er vol mee. En er is er altijd wel eentje bij die iets voorziet dat bij uw persoonlijkeopvatting of wensen past.Dat de gezamenlijke score van accuratesse van de voorspellingen behoorlijk laag is deert het merendeel van de mensen niet.Zieners zijn heden ten dage nog net zo hot als in de lang vervlogen tijden. En zeg nou zelf... wie wil er geen sneak preview in de toekomst? 

Toch kunnen we zieners ondanks hun twijfelachtige reputatie niet zomaar negeren. Echte zieners bestaan wel degelijk.En meestal komen die echte zieners uit een onverwachte hoek Het onderstaande relaas is daar een duidelijk voorbeeld van.

Hilversumse voorspelde Bijmerramp en belde op.
Bron: Het Parool 25-09-2002

AMSTERDAM - Lieneke van den Hoek, huisvrouw te Hilversum, heeft alles voorzien. In de nacht voorafgaand aan de Bijlmerramp van 4 oktober 1992 zagze in een visioen het verongelukken van een Boeing 747. Een 'informant'vertelde haar over een blauw-wit toestel en Schiphol. De crash zou de volgende avond plaatsvinden. Vele doden. Tenzij van den Hoek iets zou ondernemen. Dat deed ze. Ze belde met Schiphol. Het is een van 'de onthullingen' die is te lezen in het gisteren verschenen boek Doemvlucht, de verzwegen geheimen van de Bijlmerramp van gepensioneerd Volkskrant-journalist Pierre Heijboer. Ongeloofwaardig? Alle nieuwe feiten die Heijboer erin aan het licht brengt zijn gestaafd met documenten of getuigenissen die zijn opgenomen op zijn gisteren geopende website www.doemvlucht.nl (site bestaat niet meer, FsC) Nee, van het visioen en de informant geen bewijs. Wat wel bestaat zijn een door Van den Hoek opgenomen geluidsband vantelefoongesprekken (met Schiphol en de politie) en verklaringen van Schiphol-telefonisten. Een transcript van de band staat niet op de site, eenverklaring die een van de telefonistes aflegde aan de Volkskrant wel. Daarin staat te lezen op de site dat Van den Hoek het tijdstip halfzeven noemde. Inderdaad, het tijdstip waarop de verongelukte El Al Boeing zou vertrekken - het toestel vertrok uiteindelijk een uur later.

Een woordvoerder van de luchthaven bevestigt de waarschuwing van Van den Hoek. Hij wijst er wel op dat de hele KLM-vloot wit met blauw is, dus dat erweinig mee kon worden gedaan. Heijboer beschrijft in zijn boek niettemin datde rijkspolitie op Schiphol ook El Al op de hoogte heeft gesteld van het
visioen. Er is uiteindelijk niets mee gedaan. Het vliegtuig boorde zich in de flats Kruitberg en Groeneveen.

Het is de opvallendste passage uit het boek, dat verder de nodige opzienbarende details oplevert, maar weinig nieuwe inzichten, uitgezonderdde reden waarom de piloot over de Bijlmer vloog nadat hij in het Gooimeertwee motoren had verloren. Maar Heijboer gaat nog een stap verder. Schiphol was zo onder de indruk van de voorspellende gaven van Van den Hoek, dat hetcontact bleef onderhouden met de Hilversumse.

Dat Schiphol contact hield met Lieneke van den Hoek is iets wat, net als haar waarschuwing van 4 oktober 1992, nooit naar buiten kwam, ook niet tentijde van de parlementaire enquete naar de Bijlmerramp. Volgens Heijboerheeft Van den Hoek ook gewaarschuwd voor het verongelukken van de Cityhopper, in april 1994, waarbij drie mensen om het leven kwamen.

'Haar melding was toen niet bij de juiste mensen terecht gekomen,' schrijft hij. 'Om dat in de toekomst te vermijden, werden met haar duidelijker afspraken gemaakt. Dit leidde ertoe dat in de jaren daarop nog drie keer een toestel aan de grond werd gehouden na waarschuwingen van haar kant.  Een van de toestellen was het regeringsvliegtuig, de Fokker van de koningin'.

fstclair@xs4all.nl Dit e-mail adres is beschermd door spambots, u heeft Javascript nodig om dit onderdeel te kunnen bekijken

Bronnen:

Het boek Henoch (het eerste of het Ethiopische boek van Henoch)
M.A. Knibb, Ankh-Hermes bv 1983

De vele gezichten van de ondergang, deel 1 updated

Wie denkt dat alleen obscure grenswetenschappers en gedesillusioneerde new-agers zich bezighouden met de eindtijd komt al gauw bedrogen uit. Rastafari’s worden opgeroepen om voor 2006 terug te keren naar de heilige Ethiopische stad Aksum en in Amerika zijn van de apocalyptische boekenreeks “Left Behind” al zo’n 60 miljoen exemplaren over de toonbank gegaan. Ondanks de verschillende interpretaties, uitgangspunten en visies blijft de boodschap overal hetzelfde; “Het einde der tijden is nabij.” Tijd voor een verkenningstocht in de andere kampen waar een poleshift of Nibiru vervangen wordt door de komst van de antichrist en de uiteindelijke wederopneming het hoogste doel is. En dat dit minder onschuldig is dan u denkt blijkt uit het onderstaande relaas.
(op weg naar het einde)

Het hedendaagse apocalyptische denken komt het meest tot uitdrukking in boeken en films. Het is daarbij opvallend dat het grootste deel van deze publicaties inspeelt op de Christelijke gevoelens. De boekenreeks “Left Behind” of in het Nederlands “De laatste bazuin”  van de auteurs Tim LaHaye en Jerry B. Jenkins is wat dat betreft bijna exemplarisch.

Veel bijbellezers slaan de profetieën over de eindtijd maar over.  Zij vinden een bijbelboek als Openbaringen moeilijk en niet relevant voor hun eigen leven. Maar volgens Tim LaHaye en Jerry B. Jenkins is het onderwerp te belangrijk en te actueel om zomaar over te slaan. In de reeks  leggen zij helder en overzichtelijk uit wat er in de bijbel te lezen valt over de laatste dagen; Wat voor profetieën zijn er over de wederkomst van Christus? Welke gebeurtenissen worden er voor de eindtijd voorspeld? Welke figuren spelen een rol in de eindtijd? LaHaye en Jenkins geven twintig goede redenen waarom de opname van de gemeente en de periode van de grote verdrukking in onze tijd zou kunnen plaats vinden. Met dit boek willen LaHaye en Jenkins iets van het mysterie rond de eindtijdprofetieën ontrafelen. Zo motiveren zij de lezer om heilig te leven in een onheilige tijd en dagen zij hem of haar uit zich meer op evangelisatie te richten. Voor de Christelijke lezers is de Laatste Bazuin een erg handig boek.

Voor wie hel en verdoemenis van belang is, kan eigenlijk niet om de Amerikaan Texe Marrs heen. Marrs,een voormalige ass. Professor die onderwijs gaf in Defensiebeleid en Strategische wapens, heeft de kunst verstaan om de Christelijke leer, pure paranoia en high tech aan elkaar te knopen tot één grote apocalyptische donderpreek.Hier te lande is Marrs voornamelijk bekend door zijn boek; “Project L.U.C.I.D.”Project L.U.C.I.D is een boek over een universeel controle systeem van het beest. Big Brother, Belzebub en de Bijbel gaan kennelijk hand in hand. Een Nederlandse versie van dit boek kunt u hier als Word document gratis downloaden.

Oké, maar nu de praktijk.

Volgens godsdienstsocioloog Thijme Stoffels van de Vrije Universiteit van Amsterdam zijn het met name de orthodoxe protestanten, de pinkstergemeente en de evangelische gemeenten die leven met het besef dat het einde nabij is. Al met al in Nederland goed voor zo’n 400.000 mensen. (Ter vergelijking; In Amerika neemt 59 % van de bevolking het laatste bijbelboek “Openbaringen” waarin de eindtijd wordt beschreven letterlijk. Bron: Time Magazine)

In Nederland wordt het voortouw genomen door Henk Schouten, directeur van “Het Zoeklicht” op het landgoed Schoonoord in Doorn. Hij en zijn docenten geven voorlichting aan Christenen over de eindtijd. Meestal gebeurt dit door bijbelstudies bij protestante, evangelische en soms ook katholieken kerken door het hele land. Zoeklicht geeft ook een tijdschrift uit en kent 15.000 abonnees.

De meesten nemen aan dat de Christelijke eindtijd bestaat uit 7 jaren die voorafgaan aan de wederkomst van Christus. De eerste voortekenen van die eindtijd zullen echter al eerder zichtbaar zijn.Voordat de laatste fase van 7 jaar begint, zullen de ware Christenen worden opgenomen in de hemel. De rest van de mensheid zal achter blijven en slachtoffer worden van de “grote verdrukking” die bestaat uit 7 jaren van alles vernietigende oorlogen, aardbevingen en ziekten.

”Niets aan dit verhaal is symbolisch, alles gaat letterlijk zo gebeuren, “ Aldus Henk Schouten van “Het Zoeklicht”.

Een Bijbelse eindtijd kan niet zonder de antichrist.

Maar wie is die antichrist dan? Nederlandse eindtijd gelovigen noemen vaak de toekomstige president van een Verenigd Europa.Volgens de bijbel komt de antichrist namelijk aan het hoofd te staan van het herrezen Romeinse rijk.” Het zal opkomen uit de afgrond en het vaart ten verderve..” De Haagse evangelist David Maasbach is er van overtuigd dat de bijbel hier doelt op de uitdijende Europese Unie.

Door de eeuwen heen is er altijd in golfbewegingen aanhang geweest voor het geloof  dat de eindtijd voor de deur staat, zegt Bert Jan Lietaert Peerbolte, docent theologie en eindtijd-specialist. ”Bijvoorbeeld  tijdens de oliecrisis in de jaren 70 en, naar schijnt, ook rond het jaar 1000.”Peerbolte vindt de Amerikaanse Christelijke eindtijdbewegingen een stuk angstwekkender dan de Nederlandse. In Amerika is de invloed van Christenfundamentalistische kringen direct merkbaar in het Witte Huis. In Nederland is deze groep relatief klein en vormt zij geen machtsfactor.Van de letterlijke schriftopvatting van Massbach en Zoeklicht moet Peerbolte echter niets hebben.

Zoeklicht trekt zich niets aan van alle kritiek en gaat gewoon door met haar missie. Een onderdeel hiervan vormt het organiseren van groepsreizen  naar Israël. En dan met name naar de Olijfberg.“Daar zal Christus op Aarde terugkeren” aldus Schouten. De bijbel voorspelt dat deze berg doormidden zal splijten wanneer dit gebeurt.

Pikant detail is dat toen het Hilton voornemens was om een hotel op de Olijfberg te bouwen hiervan afzag omdat een seismologisch onderzoek uitwees dat deze berg precies op een breuklijn staat.

Christelijke eindtijdgelovigen zien als één van de belangrijkste voortekenen voor de eindtijd de vestiging van de staat Israël. Het ontstaan van de staat was zelfs de eerste stap op weg naar de wederkomst van Christus, die zal plaatsvinden als er genoeg Joden naar het beloofde land zijn teruggekeerd. Er zijn ook diverse Christelijke organisaties die Joden graag assisteren bij dit heilige immigratieproces.

Kerk en staat gescheiden?

Het mag geen wonder heten dat het overwegend zwaar Christelijke Amerika zich zo inzet voor Israël. Opvallend is ook dat Bush jr. zich heeft laten ontvallen dat hij juist nu door God geroepen is om zijn natie te leiden.En elders op deze site heb ik u er al eens op gewezen dat de Amerikaanse president Bush de Noachitische wetten heeft omarmd. Dit bevestigt het vermoeden dat Amerika wat betreft Israël niet handelt uit politieke beweegredenen maar dat de motivatie mogelijk terug te voeren is op het Christelijke eindtijddenken.Het is ook bekend dat Amerika niet staat te juichen om de Europese eenwording (lees: herrijzen van het Romeinse rijk.) Het terugtrekken van Amerikaanse legerbasissen naar buiten de Europese grenzen kan dan wellicht ook gezien worden als een tactische voorbereiding op de komst van de antichrist.

Meer tastbaarder is de invasie in Irak. Nu we weten dat er geen massavernietigingswapens waren en dat Saddam Hoessein in feite een ex-medewerker van de Amerikaanse regering was blijft de vraag: “maar waarom dan Irak binnenvallen?” Het antwoord kan je vinden in de voorspellingen uit het boek Openbaringen; Daar staat te lezen over de val van Babylon de stad tussen de Tigris en de Eufraat. ”..een woonplaats van duivelen, een schuilplaats van onreine geesten zal met geweld verworpen worden..”

Het lijkt erop dat het fundamentalistische Christelijke eindtijddenken een zelf vervullende profetie is. En dat allemaal omdat alleen de ware christenen zullen overleven om samen met Jezus te heersen over het 1000-jarige Vredesrijk.

En de andere wereldreligies dan?

De Islam.

Ik moet toegeven dat ik redelijk onbekend ben met de feitelijke inhoud van de Islam en al helemaal met de diverse stromingen die daaruit voortkomen. Dus heb ik hiervoor eerst mijn oor ter luisteren gelegd bij de gewone moslims op mijn werk. Wat blijkt, ook zij kennen de eindtijd. Ook zij zien rampspoed zoals ziekten en vernietiging als een voorbode en het grand dessert zou wel eens vloed kunnen zijn. Van degenen die ik sprak over dit onderwerp, was een meerderheid van mening dat de mensheid al heel dicht bij deze eindtijd staat. Het onderwerp leeft onder de mensen en staat zo nu dan aan de theetafel ter discussie. 

Even kennis vergaren..

Om te begrijpen waar de moslims hun eindtijd verhalen vandaan halen is het goed te begrijpen dat er binnen de Islam van oorsprong Christelijke invloeden zijn terug te vinden. Maar waar komt de Islam eigenlijk vandaan?Arabiste Barbara Roggema, werkzaam aan de Rijksuniversiteit Groningen heeft hier uitputtend onderzoek naar gedaan en de bron ligt in de legende van een ontmoeting tussen een Christelijke monnik en de jonge Mohammed.

De legende over de ontmoeting van de profeet Mohammed met de Christelijke monnik Sergius Bahira was in de middeleeuwen erg populair in Europa.
Bahira zou Mohammed de Islam hebben ingefluisterd - meestal wordt de monnik onder de Christenen voorgesteld als een ketter. De monnik zou zijn afgewezen voor het bisschopsambt en wilde zich wreken.

Een zijstapje, de ontstaanslegende van de Islam.

Onder de Christelijke groepen in het Midden-Oosten (de Melkieten, de Jacobieten en de Nestorianen) circuleerde dit verhaal in een andere vorm. In de langste, meest uitgewerkte versie van de legende is Mohammed een slimme en welbespraakte jongeman als hij, ergens in de woestijn, de monnik Bahira ontmoet. Bahira ziet dat er een wolk boven de jongen zweeft en vertelt hem dat hij is voorbestemd om `de voorspelling van de Zonen van Ismaël' (uit het bijbelboek Genesis) in vervulling te brengen. Hoe weet u dat, vraagt de jongeman. Bahira antwoordt dat God hem dat in een visioen heeft laten weten. Mohammed wil dan weten wie God is en zo ontstaat er een gesprek waarin de monnik hem stap voor stap inwijdt in de basisbeginselen van het christendom.

Mohammed bekeert zich tot het monotheïsme en hij wil het nieuwe geloof ook onder zijn mensen verkondigen. Hij vraagt de monnik hoe hij de Arabieren, die gewend zijn om stenen en hemellichamen te aanbidden, kan winnen voor het geloof in één God. Bahira bedenkt een list: hij zal een wonder in scène zetten. Hij zal een boek schrijven, dat op de hoorns van een koe doen en naar Mohammed sturen. Mohammed moet dan tegen zijn mensen zeggen dat God hem het boek gezonden heeft. Het plan slaagt, de Arabieren zien er een wonder in en bekeren zich tot één God.

“Een boek op de hoorns van een koe, dat klinkt voor ons heel raar”, zegt Roggema. “Maar het is natuurlijk een verwijzing naar het tweede hoofdstuk van de koran, dat ‘de koe’ heet. In de vroegste niet-islamitische teksten over de Islam wordt vaker verwezen naar ‘het boek van de koe’. Wat dat precies is, weten we niet. Het zou erop kunnen wijzen dat het ‘hoofdstuk van de koe’ ook circuleerde als een op zichzelf staande tekst.  Dat ligt natuurlijk heel gevoelig voor moslims, want zij gaan ervan uit dat er maar één, onveranderlijke, versie van de koran is overgeleverd.

Terug naar de moslim eindtijd.

De profeet ‘Isa’ zal een belangrijke rol in de eindtijd spelen; het vestigen van de Islam en het voeren van oorlog totdat hij alle religies vernietigt, met uitzondering van de Islam.  Hij zal de duivel (Dajjal), een apocalyptische anti-Christus figuur, doden.

In één van Mohammeds overleveringen lezen we dat er geen andere profeten zullen komen totdat ‘Isa’ terugkeert als “een man van middelmatige lengte, of rossig van aangezicht, met twee lichte kledingstukken aan, lijkend alsof zweetdruppels van zijn hoofd vallen hoewel dat niet nat zal zijn.  Hij zal voor de zaak van de Islam vechten. Hij zal het kruis breken, varkens doden, en de hoofdelijke beschermgeld-betaling afschaffen. Allah zal alle religies met uitzondering van de Islam vernietigen. Hij (‘Isa’) zal de duivel vernietigen en zal 40 jaar op aarde leven en dan sterven (Soenan Aboe Dawoed, Boek 37: 4310). De Sahieh Moeslim heeft een variant op deze overlevering: “De zoon van Maria... zal spoedig onder u afdalen als een rechter. Hij zal... het betalen van het beschermgeld afschaffen en de rijkdom zal in die mate uitvloeien dat niemand liefdadigheidsgiften zal aannemen.” (Sahieh Moeslim 287).

Handelen hedendaagse moslimterroristen dan uit eindtijdmotieven?
We laten deze vraag beantwoorden door prof. dr.  J.A.B. Jongeneel;
“De aanval op New York en op Washington is verschrikkelijk. Het is terrorisme, maar het is ook meer dan terrorisme. Er wordt niets verklaard wanneer alleen de term ‘terrorisme’ gebruikt wordt. Achter deze aanval gaat immers een religieuze denkwereld schuil die blootgelegd en gepeild moet worden. Volgens mij wortelt deze aanval ten diepste in moslims eindtijddenken.
Christenen zijn vertrouwd met eindtijddenken (apocalyps). Er waren, en er zijn, christenen die de bijbelboeken Daniël en de Openbaring van Johannes in de hand nemen om de eindtijd te bepalen; in de loop der tijden hebben zij Nero, de paus, Hitler en ook Saddam Hoessein als de antichrist aangewezen.
Er zijn echter ook groepen moslims die vervuld zijn van eindtijddenken. Zij gaan uit van de gedachte dat er na Mohammed en na de Koran niets nieuws meer komen kan: de Islam is de finale wereldgodsdienst en alle mensen op aarde zullen in de eindtijd de Islam aanhangen. Zo heeft Allah het voorbestemd.”

Nog meer apocalyptische romans, nu vanuit de moslimwereld.

In de, in Maleisië gepubliceerde en wereldwijd verspreide bestseller, Israël and the prophecies of the Qu’ran (Koran), 1974, heeft auteur Ali Akbar deze profetieën geduid.

Hij (Ali Akbar) beschouwt Israël niet als het uitverkoren volk van God, maar als het volk dat geen acht slaat op Mozes en dat de profeten zelfs gedood heeft.
Allah is barmhartig tegenover iedereen, zelfs tegenover Israël. Immers, na de Babylonische ballingschap heeft Hij aan dit volk een tweede kans gegeven, en nu in de staat Israël, heeft Hij het zelfs een derde en laatste gelegenheid gegeven om zich te bekeren, maar zonder resultaat. Het volk en de staat Israël zullen voor deze verharding van het hart gestraft worden. Nu gebeurt dit nog niet omdat het Westen de staat Israël nog overeind houdt. Doch wanneer het Westen totaal verzwakt zal zijn, zal de staat Israël er volledig aan gaan. Allah laat zich niet blijvend door het onbeschaamde Israël bespotten.

Volgens de apocalyptisch denkende Akbar is het Westen en met name de Verenigde Staten, de antichrist die over de gehele mensheid atheïsme, materialisme en sensualisme uitstort. Het Westen voert de mensheid van God af en maakt het immoreel: zie de seksindustrie, het economische imperialisme, de apartheid, e.d. De ergste zonde van het zogenaamd christelijke Westen is dat het de profetische boodschap van Jezus omgezet heeft in een leer van het zoonschap van God, van de Drie-eenheid, van de verzoening door voldoening, e.d. Door zijn leer van de Drie-eenheid heeft het christendom de zuivere leer van Jezus in het driegodendom, d.w.z. in heidendom, omgezet. Met de antichrist kan er uiteraard geen vrede gesloten worden. Op zijn tijd en zijn wijze zal Allah met de antichrist afrekenen.

Genoemde auteur heeft ook de tragedies van onze tijd aangekondigd en in een apocalyptisch kader gezet. In de eindtijd zal de antichrist geheel losbreken en pogen al wat op zijn weg komt te verslinden. Allah is uiteraard machtiger dan de antichrist. Hij zal op zijn tijd de profeet Jezus naar de aarde zenden om alle ware gelovigen (de moslims) te verzamelen en in de bergen te doen schuilen. Dan zal hij een ernstige ziekte over het Westen doen komen die alle vlees zal verslinden (radioactiviteit). De stank van de ten dode opgeschreven antichrist zal verschrikkelijk zijn.

Allah is echter barmhartig voor alle ware gelovigen. Hij zal overvloedige regen geven die al het vuil zal wegspoelen. Daarna zal de gehele aarde rein zijn en enkel door gelovigen bevolkt worden. Genoemd invloedrijk boek maakt volstrekt duidelijk dat dit alles voor de auteur niet verre toekomstmuziek is, maar concrete werkelijkheid hier en nu. Het roept het christelijke Westen op om zich voor Allah te verootmoedigen en zich te bekeren. Het gaat er echter van uit dat dit niet zal geschieden omdat het Westen zich geheel aan Israël vastgeklonken heeft.

Tot besluit, wie van u echt nieuwsgierig is naar het Islamitische programma voor de eindtijd zal naar Mekka toe moeten gaan. Daar ligt omringd door vele pelgrims de Ka'ba, de zwarte steen uit Mekka, en deze steen zou een uitgebreide beschrijving bevatten van de gebeurtenissen op de Dag des Oordeels.

Het lijkt erop dat ook het fundamentalistische Islamitische eindtijddenken een zelf vervullende profetie is.

Wat zeggen de Joden?

Joden, Christenen en Moslims geloven dat in Jeruzalem het Laatste Oordeel zal plaatsvinden. De precieze datum is niet bekend maar volgens sommige Joden wijst alles erop dat het einde der tijden nadert. Volgens de joodse traditie zal het Opperwezen vanaf de Olijfberg op een gigantische sjofar (ramshoorn) blazen. De wereld zal schudden en beven en de aarde zal openscheuren. De botten en beenderen van de op de Olijfberg begraven Joden zullen als puzzels in elkaar vallen en een nieuwe huid zal de geraamten omspannen. De dolende zielen zullen terugkeren naar de lichamen, die vervolgens worden aangekleed. De Joden die buiten Israël begraven zijn, zullen naar Jeruzalem rollen door ondergrondse tunnels, daarbij geholpen door engelen.

Volgens de Talmud, zoals de traktaat van Avodah Zarah beschrijft, bestaat de wereld zoals we die kennen 5.764 jaar. Momenteel bevinden we ons volgens deze leer in de laatste 2000 jaar en zal eindigen met de komst van de Messias. In Hebreeuws heet het einde van de wereld 'acharit hayami' (einde van de dagen). Een zinsnede uit de Talmud over dit onderwerp gaat als volgt; "Laat het einde der dagen komen, maar moge ik het niet meemaken".Deze uitspraak slaat op de verwachting dat het einde gepaard gaat met conflicten en lijden. Op basis van de Joodse tijdsrekening hebben we nog 236 jaar te gaan voor het nieuwe tijdperk zich aandient. Ze noemen dit tijdperk 'Olam haba' (toekomstige wereld) en men beschijft dit tijdperk als spiritueel, heilig en verlicht. In feite is de hele motivatie voor de onafhankelijke Joodse staat terug te voeren op het eindtijd denken om zodoende vanaf de eerste rij de komst van hun redder te aanschouwen.

Jehova's Getuigen

De Jehova's Getuigen voorspellen een nieuwe datum voor de "ondergang van de wereld": 2034. Uit het tijdschrift De Wachttoren valt op te maken dat de religieuze sekte in dat jaar het begin van de apocalyptische "Slag van Armageddon" verwacht, zo schrijft de theoloog Klaus-Dieter Pape in de nieuwsbrief van de Evangelischen Zentralstelle für Weltanschauungsfragen te Berlijn.

Volgens de Jehova's Getuigen is Jezus Christus in 1914 op een hemelse troon gezet om over Zijn vijanden te heersen. Daarmee begon, geloven ze, de eindtijd. De Wachttoren legt de vinger bij het bijbelboek Genesis, waar God de mensheid een periode van 120 jaar geeft voordat de zondvloed over de wereld komt. Sinds 1914 zijn negentig jaar voorbijgegaan. Pape concludeert daaruit dat volgens het genootschap de wereld binnen dertig jaar vergaat.

Tot voor kort leerden de Jehovah's Getuigen dat sommige mensen die in 1914 geboren zijn de ondergang van de wereld nog zouden meemaken. "Die stelling is steeds moeilijker vol te houden, omdat de generatie van 1914 langzaam maar zeker uitsterft", aldus Pape. Voordeel van de nieuwe constructie is volgens hem dat de Getuigen kunnen vasthouden aan het jaar 1914. Was dat jaar uit de leer geschrapt, dan had dit tot een grote crisis in de organisatie geleid, vermoedt hij.

De Jehova's Getuigen voorspelden eerder voor 1914, 1925 en 1975 het wereldeinde. De organisatie telt zo'n 6 miljoen leden.

En dan kennen we ook nog het Hindoeïsme.

Hindoes (ondanks hun vele stromingen) hebben misschien wel de meest wetenschappelijke kijk op de eindtijd. Het eerste probleem wat we als westerlingen tegenkomen als we de Hindoeïstische leer willen doorgronden is een enorm bloemrijk taalgebruik waarin men al gauw verstrikt raakt. Dit in combinatie met een compleet leger aan goden, godinnen, halfgoden, helden en wijzen en ieder met hun eigen rol en betekenis maakt het al gauw onnavolgbaar. We gaan toch een poging wagen om een lichtje op deze materie te laten schijnen. Eindtijd?… eindtijden!

Gelijk aan de Maya’s verloopt ook bij de Hindoes de tijd cyclisch en heeft de Aarde vanaf haar ontstaan tot nu meerdere tijdperken gekend. Oude scripties geven de historie weer in herhalende cirkels van lange duur. Binnen deze cirkels is er weer onderscheid in kleinere cirkels. Omdat voor de verschillende cirkels aparte tijdseenheden worden gehanteerd raakt men al gauw de tel kwijt. Onderstaand overzicht is omgerekend naar gewone aardse jaren.(let wel, er zijn stromingen binnen het Hindoeïsme die andere tijdschalen gebruiken). De grote cirkel Maha Yuga (4.320.000 jaren) omvat vier tijdperken (of cirkels zoals u wilt) te weten; Satya Yuga (het gouden tijdperk) duur: 1.728.000 jaar.Deugdzaamheid regeert de Aarde, levensduur onbeperkt en men gaat alleen dood indien men dat wenst.
Treta Yuga (het zilveren tijdperk) duur: 1.296.00 jaar.
De wereld bestaat uit driekwart deugd en een kwart zonde.
Men werd niet ouder dan 10.000 jaar.
Dvapara Yuga (het bronzen tijdperk) duur: 864.000 jaar.
Nu bestaat de wereld uit de ene helft deugdzaamheid en de andere helft zonde.
Maximale levensverwachting 1.000 jaar.

Kali Yuga (het ijzeren tijdperk) duur: 432.000 jaar:
Dit is het tijdperk waar we NU in leven en er zijn al 5100 jaren voorbij gegaan.
De wereld bestaat uit driekwart zonde en een kwart deugd.
Men wordt niet ouder dan 100 jaar.

Aan het einde van Kali Yuga zal de gehele creatie verdwijnen en in de vorm van zaad blijven bestaan binnen Brahma.

En ook Brahma werkt cyclisch, 1 dag voor Brahma is gelijk aan 1000 Maha Yuga cirkels. (dus 1000 x 4.320.000 jaar)
De legende wil dat aan het einde van de “werkdag” van Brahma alle creaties tijdelijk verdwijnen om de volgende ”werkdag” gewoon weer opnieuw gebouwd te worden volgens de cirkels (of tijdperken) zoals hierboven vermeld.

Aan het einde van de “werkdag” van  Brahma zullen er 100 jaar lang droogtes heersen.
De zon zal veranderen in 7 zonnen en van de 3 planetenstelsels (Bhurloka of middelste zonnestelsel, Bhuvarloka of laagste planetenstelsel en Svarloka of hoogste planetenstelsel) en de 7 onderwerelden (of Nagas) zal al het leven verbranden.

De inwoners van Bhuvarloka en Svarloka zullen vluchten naar een hoger planetenstelsel (Maharloka) om aan de hitte te ontsnappen.
Hierna gaan ze naar een nog hoger plantenstelsel (Janaloka).
Maar dit terzijde.

Uiteindelijk zullen er zich donkere wolken vormen en de 3 eerstgenoemde stelsels compleet overgieten met water. De gehele essentie is dat de vernietiging aan het einde van de “werkdag” plaatstvindt maar dat de werelden zelf blijven bestaan.Ze worden alleen maar onbewoonbaar gemaakt voor de “nachtperiode” van Brahma (deze is gelijk aan de duur van de dagperiode dus 1000 x 4.320.000 jaar).De zielen blijven ook bestaan en zullen gewoon tijdens de nieuwe “werkdag” reïncarneren.  De wet van behoud van energie.De Hindoes weten dus dat ze zich niet druk hoeven te maken. De wielen draaien toch wel, niets gaat verloren en alles komt weer terug. Al met al zal je over het algemeen geen Hindoes met apocalyptische denkbeelden tegenkomen.

De Hopi indianen uit Arizona (USA)

Hopi indianen vertegenwoordigen geen grote geloofsstroming maar als men het heeft over eindtijden dan komt meestal wel hun visie ter sprake.
Wat de Hopi indianen over dit onderwerp te melden hebben is door auteur Dick de Soeten beschreven in zijn boek “De deur naar het verleden en de toekomst”. Hierin staat onder andere de profetie van de Hopi-ziener, Titus Popewa Romayumtewa uit 1980 (toen ruim 80 jaar oud) te lezen;

"Als de mensheid op deze manier door zal gaan met die zelfvernietigingsdrang, door vervuiling van de aarde, haar wateren en haar lucht, omdat ze steeds inhaliger wordt, de zucht naar gewin steeds groter wordt, dan zal de dag der zuivering, die grote laatste vernietiging van deze wereld, weldra aangebroken zijn.Als de mensheid weigert te luisteren naar de boodschap van de Hopi, of deze niet wil verstaan; als de mensheid niet tot inkeer komt, dan zal die grote vernietiging komen.
Ontzettend zullen de rampen zijn. Grote klimaatveranderingen zullen plaatsvinden; aardbevingen, hevige vulkaanuitbarstingen, zware stormen en overstromingen zullen volgen, ook op die plaatsen waar dit soort rampen nooit voorgekomen zijn. Vanuit het oosten zal de vernietiging beginnen. Rood zal de kleur zijn waarin hij zich manifesteert. Het Witte Huis in Washington zal omgekeerd worden en het "boek der wijsheid" zal te voorschijn komen. Honger en ellende zullen toeslaan in de hele wereld."
In essentie zeggen de Hopi’s dat wij (de mensheid) zelf verantwoordelijk zijn voor de eindtijd. Een visie die gedeeld wordt met veel andere Amerikaanse indianen stammen. En bekeken vanuit de huidige globale maatschappelijke ontwikkelingen hebben ze zeker een punt. Dat vanuit het oosten de vernietiging komt met een rode kleur wordt door sommige gezien als het effect van een nucleaire aanval op Israël. Maar ook een kosmische verandering zou verantwoordelijk kunnen zijn voor de rode kleur en de daarop volgende vernietiging.

Volgens de Hopi’s staat de mensheid niet zo ver meer af van de “grote zuivering” zoals zij het einde der tijden noemen. Wat hun betreft is het nog maar een kwestie van jaren.

De Wetenschap

En wie het bestaan van een god ontkent richt zijn geloof vaak op de wetenschap. Rationeel en logisch denken en alles kunnen verklaren is hun devies.De hedendaagse wetenschap is in feite net zo versnipperd als welke grote geloofsstroming dan ook. De mainstream van wetenschappers durven niet hun vingers te branden aan apocalyptische modellen. De vraag is te complex en de kennis te beperkt. Toch zijn er wetenschappers die zich wel met dit onderwerp durven bezig te houden. Een van de bekendste is wellicht Prof. dr. Emanuel Velikovski, hij stelt;
"Wanneer de bliksem in een magneet slaat, dan keren de polen ervan om. De aarde is een reusachtige magneet. Een kortsluiting tussen haar en een ander hemellichaam kan daartoe leiden, dat de magnetische Zuidpool en de magnetische Noordpool van de aarde omgewisseld worden."
En stapje verder gaat Dr. Wolfdietrich Grössler;

"Een sinds lange tijd waargenomen verzwakking van het aardmagnetisme door de zonne-energie kan plotseling door een geconcentreerde natuurlijke kosmische ontlading of een op de aarde tot stand gebrachte nucleaire explosie tot een ompoling van het totale aardmagnetisme en daardoor tot een omkering van de aarde van 180° leiden. Door de verschuiving van de aardkorst ten opzichte van de vloeibare onderlaag moet met een extra verschuiving van 30° gerekend worden. Noord- en Zuidpool worden omgewisseld en Europa komt 30° dichter bij de evenaar te liggen, waardoor een subtropisch klimaat kan ontstaan. Dergelijke poolverschuivingen moeten meerdere keren in het leven van de aarde zijn voorgekomen. De duur van de poolverschuiving is ongeveer 3 dagen."
Wanneer dit alles gaat plaats vinden is volgens hen nog een groot vraagteken. De gemiddelde schattingen lopen uiteen van tussen nu en 10.000 jaar en oorzaken zouden kunnen liggen in meteoriet inslagen of kosmische omstandigheden tot inderdaad nucleaire explosies. Voor wie dan nog meer wil weten is er altijd nog de wereld van de grenswetenschappen en bent u op deze site aan het juiste adres

2012: Poolverschuiving deel 3

Bewijs dat poolverschuivingen al eerder hebben plaatsgevonden, levert geen garantie voor de toekomst. Waarom plaats ik poolverschuivingen dan toch in het 2012 dossier? Er zijn uit meerdere bronnen aanwijzingen dat er in 2012 iets heel groots staat te gebeuren. In de historie van de aarde zijn er weinig wereldomvattende rampen geweest die zoveel invloed hebben gehad voor het leven op aarde als poolverschuivingen. Een aantal van die bronnen wijzen op zaken die met de planeten om ons heen te maken hebben. 2012 schijnt een unicum te zijn in astronomische zin. In de hieronder geplaatste stukjes iets meer over de stand van planeten in 2012.

De zon flipt om.

Elke 11 jaar verwisselt de zon magnetische polen van plaats. De laatste keer was in 2001 en de polen zullen zo blijven tot 2012 wanneer de polen opnieuw van plaats wisselen. Deze poolverschuiving gebeurt altijd op het hoogtepunt van de toename in het aantal zonnevlekken, elke 11 jaar.

Volgens Nasa 'valt de aarde ook wel eens om', maar veel minder vaak. “De laatste poolverschuiving van de aarde was 740.000 jaar geleden. Sommige onderzoekers denken dat onze planeet al over tijd is voor een nieuwe poolverschuiving, maar niemand weet precies wanneer de volgende verschuiving zal plaatsvinden.”

“De poolverschuiving van de zon heeft niet alleen invloed op de ruimte in de onmiddellijke omgeving van de zon" legt David Hattaway, een fysicus van het Marschall Space Flight Center, uit. “Het magnetische veld van de zon houdt het hele zonnestelsel in een bubbel die wetenschappers een “heliosphere” noemen. De heliosphere strekt 50 tot 100 astronomische eenheden voorbij de omwenteling van Pluto. Aan de binnenkant van de bubbel ons zonnestelsel, aan de buitenkant de rest van de ruimte.”
“Veranderingen in het magnetische veld van de zon worden via de bubbel naar buiten toe bewogen door de zonnewinden. Het duurt ruim een jaar voor deze ongeregeldheden om van de zon tot de rand van de heliosphere te komen”

“De invloed van het omkeren van het magnetische veld van de zon op de Heliosphere is heel complex. Zonnevlekken zijn bronnen van zeer intense magnetische knopen die naar buiten spiralen, ook op het moment dat de polen van plaats verwisselen. Op zo'n moment vinden er zeer veel complexe magnetische structuren tegelijk plaats. De invloed die dat op het hele zonnestelsel heeft is nog onbekend...

Bron: Nasa (http://science.nasa.gov )

Aangezien de polen van de zon elke 11 jaar van plek verwisselen en we er tot nu toe nog geen last van hebben gehad zullen we dat in 2012 ook wel niet hebben, zult u denken. Dat zou waarschijnlijk ook zo zijn ware het niet dat er in 2012 nog veel meer op de astronomische kalender staat.

Venusovergang 2012

Een Venusovergang kun je in principe vergelijken met wat er tijdens een zonsverduistering gebeurt: bij een totale zonsverduistering is het de Maan die de zonneschijf volledig bedekt doordat Maan, Zon en Aarde precies op één lijn staan. Bij een Venusovergang gebeurt een vrij analoog iets: de Venusschijf is te klein om de zonneschijf volledig te bedekken en derhalve zien we slechts een donker cirkelvormig schijfje dat zich over de zonneschijf voortbeweegt. We zouden kunnen spreken van een mini-zonsverduistering of -eclips.

Dit is een heel uitzonderlijk fenomeen, de laatste Venusovergang dateert van 6 december 1882. De keer daarvoor vond plaats in 1874. De eerstvolgende keer is op 8 juni 2004 en daarna op 6 juni 2012.

Bron: www.venusovergang2004.be

Stand der planeten volgens John Major Jenkins

John Major Jenkins is een onderzoeker op gebied van de maya kalender in samenhang met de kosmos. Hij heeft ontdekt dat (onder andere) de stand van de ecliptica van de planeten in december 2012 heel bijzonder is.
Voor de duidelijkheid, John Major Jenkins verbindt hier geen poolverschuiving aan.

Een samenvatting:
De aarde draait iedere 24 uur om zijn as, wat de oorzaak is van de zonsopgang en de zonsondergang die de dag begrenzen. De aarde zelf schommelt of 'precesseert' echter ook langzaam, net als de as van een draaiende tol. Volgens moderne astronomische berekeningen duurt een volledige 'schommeling' (een volledige precessiecyclus) ongeveer 25.800 jaar.

Solstium, De twee punten van de ecliptica op lengte 90° en 270°. In deze twee punten bereikt de ecliptica haar grootste noordelijke resp. grootste zuidelijke declinatie. De tijdstippen (21 juni en 21 of 22 december) waarop de Zon deze twee punten bereikt. De dagen zijn dan het langst resp. het kortst (op het noordelijk halfrond): begin van de astronomische zomer en winter.

Precessie brengt eens in de 6450 jaar een van de 'seizoensgrenzen' solstium op één lijn met de Melkweg. De samenstand van 2012 vindt slechts één keer in de 25.800 jaar plaats.

Het deel van de Melkweg waar de zon van het decembersolstium een samenstand mee vormt is ook de plek waar het centrum van ons melkwegstelsel zich bevindt. En van waaruit nieuwe sterren worden geboren en waar alles in ons Melkwegstelsel, de mens inbegrepen, uit voortkomt.

De geordendheid van de natuurwetten zorgt er voor dat alle banen van de planeten ongeveer in 1 vlak lopen. Dat vlak, dat het resultaat is van een kosmologisch streven naar balans, noemen we de ecliptica. John Major Jenkins heeft in zijn boek ‘Maya Cosmogenis 2012’ aangetoond dat de Zon, de ecliptica en het centrum van de Melkweg tijdens de overgang van herfst naar winter op 1 exacte lijn staan. Op Aarde zien we dat als een kruis aan de hemel, waarvan de verticale balk de Melkweg is, en de horizontale balk het vlak van de eccliptica. Het snijpunt van die twee is in 2012 in het midden van de Melkweg, in het zwarte gat.
De meest belangrijke krachten in dit verhaal zijn die van het zwarte gat en de Zon. Onze planeet wordt alleen maar in dit verband genoemd omdat je nu eenmaal een positie nodig hebt om het tijdstip te correleren. De meest voor de hand liggende plaats is het observatiepunt: de Aarde.
Dat wil niet zeggen dat onze Aarde er geen gevolgen van zal hebben, natuurlijk.

(Bron: John Major Jenkins / Het einde van de Mayakalender 2012 en met dank aan Seriewoordenaar voor zijn aanvuling)

2012: Poolverschuiving deel 2

Bewijsstukken voor recente poolverschuivingen

De noord- en zuidpool veranderen van plek en het klimaat verandert dramatisch, ijs verandert in water en zorgt voor vloedgolven en overstromingen, de nieuwe polen bevriezen en dit vernietigt het leven daar met intense kou. Woestijnen worden natte gebieden en regenwouden drogen op. Flora en fauna moeten zich aanpassen of sterven uit.

Als alle regionen van onze planeet vroeger een ander klimaat hadden en de verandering zou snel en radicaal geweest zijn, dan zou je verwachten dat er overal op de wereld bewijs voor te vinden is. In de volgende hoofdstukjes enkele aanwijzingen voor dat bewijs. (Het aantal hoofdstukjes zal groeien in de loop van de tijd.)

Bevroren compost
Rancho La Brea teer putten
Bevroren Mammoeten
Beendergrotten
Arctische koralen en waterlelies
Het gewicht van ijs
Overstromingen

Bevroren compost

In Alaska zijn dikke lagen van aarde, steen, planten en dieren resten gevonden. Professor F.C. Hibben van de universiteit van New Mexico beschrijft deze lagen als volgt:

Op veel plaatsen in Alaska is de compost gevuld met enorme hoeveelheden dierlijke beenderen. Treinladingen vol met beenderen van mammoeten, reusachtige dieren, meerdere soorten bisons, paarden, wolven, beren, leeuwen vertellen een verhaal van de populatie van de dieren. Binnenin deze bevroren composthoop liggen verdraaide resten van beenderen en bomen vermengd met lagen van veen, turf en mossen. Het ziet er uit alsof in het midden van de één of andere catastrofe, tienduizend jaar geleden het hele land van Alaska met levende dieren en planten in één keer is bevroren. Van beweging tot plotselinge stilstand. Ook zijn er in ieder geval minsten vier lagen met vulkanische as te vinden in deze compostlagen, al zijn ze extreem vervormd.

Dit suggereert dat -ook al waren er vulkanische erupties- dat er andere krachten aan het werk zijn geweest om tot deze composthoop te komen, waarvan vloedgolven en orkanen de meest aannemelijke zijn.

Rancho La Brea teerputten

In het hart van Los Angeles liggen teerputten die belangrijke vindplaatsen van fossielen zijn. Meer dan 565 soorten zijn op één of andere manier in de teer putten vast komen te zitten in meer dan tienduizend jaar. Dat is in ieder geval wat de experts van het George C. Page Museum ons graag willen laten geloven. Ze vergeten ons alleen een verklaring te geven voor de enorme hoeveelheid dieren die daar vast zijn komen te zitten.

Tijdens de eerste onderzoeken van de universiteit van California in 1906 werd een bed van beenderen gevonden, die 700 schedels van de sabeltandtijger bevatte. Deze schedels gecombineerd met schedels van wolven (20 per vierkante meter): dat is bijna meer beenderen dan teer. Dit zijn niet alleen beenderen van dieren die vast kwamen te zitten en wachtten tot ze dood gingen, het is een gebroken, verpulverde, samengepakte en door elkaar gemengde brei. Net als in Alaska. En laten we vooral de gefossiliseerde vogels niet vergeten: 100.000 vogels die 138 verschillende soorten vertegenwoordigen, waarvan 19 uitgestorven.

Het George C. Page Museum suggereert dat de 3.000 vleesetende vogels zich probeerden te voeden met andere vastzittende dieren en dat ze daardoor zelf zijn komen vastzitten. Dat klinkt als een heel goed argument maar het verklaart niet het lot van de andere 97.000 (niet vleesetende)vogels of dat van 3 soorten vis die ook zijn gevonden.

Aan het einde van de laatste ijstijd (circa 10.000 BC) stierven veel Noord-Amerikaanse soorten uit, inclusief mammoeten, olifanten, rinocerossen, sabeltandtijgers en enorme bisons, welke allen toch relatief grote soorten zijn. Zijn ze allemaal vast komen te zitten in teerputten? Was het het warmere klimaat? Of zijn ze weggevaagd door een enorme catastrofe?

Bevroren Mammoeten

Gefossiliseerde beenderen zijn volop aanwezig in de bevroren grond van Alaska, maar volledige beendergestellen en zelfs complete skeletten zijn bijna niet te vinden. Deze versnippering van beenderen is bijna net zo onvoorstelbaar als hun hoeveelheid en dat lijkt een indicatie voor algehele verwoesting van de weke delen voor het dier begraven is.

In Siberië werden mammoeten uitgeroeid op een vergelijkbare manier. Enorme begraafplaatsen van hun resten zijn opgegraven voor stukken ivoor van hun tanden. Er is uitgerekend dat meer dan een half miljoen ton aan mammoet-slagtanden begraven waren aan de Siberische kustlijn wat op een ruwe schatting komt van 5 miljoen mammoeten. Tientallen bevroren mammoetkarkassen zijn gevonden met het vlees nog intact. Ze zijn plotseling gestorven. In hun magen werden onverteerde resten van vegetatie, inclusief gras, wilde bonen en boterbloemen gevonden. Voedsel dat alleen in de zomer te vinden is. Wetenschappers die de mammoeten hebben onderzocht stellen dat drie van de onderzochte dieren gestorven zijn aan zuurstofvergiftiging en verstikking. De doodsoorzaak van de andere dieren heeft men niet kunnen vaststellen. Afgezien van de oorzaak bevroren de dieren binnen enkele dagen na het intreden van de dood. Ontdooide stukken mammoetvlees waren vers genoeg om de honden mee te voeren.

Met de vorige poolpositie in het achterhoofd zou de Noord-Siberische kustlijn hetzelfde klimaat hebben gehad als Japan vandaag heeft. Maar als de polen zijn verschoven, zou het klimaat extreem snel veranderd zijn, van een zomerse savanne waar mammoeten zich te goed deden aan boterbloempjes naar een bevroren wildernis.

Maar wacht eens even, waren mammoeten niet gebouwd op het leven in koud klimaat?, Ze worden beschreven als wollige dieren door hun harige vacht, maar dat is alleen haar, vetvrij haar. Om ze te beschermen tegen de kou hebben alle hedendaagse poolzoogdieren klieren die een vette olieachtige substantie in de vacht aanmaken om warmte vast te houden. Mammoeten hadden niet zulke klieren. Ondanks dat mammoethaar dikker is, is de structuur hetzelfde als bij olifanten en deze leven op tropische plaatsen. Veel zoogdieren in landen rond de evenaar hebben ook dik haar. Iedereen die nu nog twijfelt moet zich bedenken dat naast de mammoeten ook de beenderen van antilopen, neushoorns en tijgers zijn gevonden.

Beendergrotten

Overal op de wereld zijn grotten die gevuld zijn met beenderen. Veel van deze grotten zijn gevuld met botten van dieren die normaal gesproken niet samen eendelen. In één van die grotten in Oreston vlakbij Plymouth in Engeland liggen mammoeten, neushoorns, beren, leeuwen en rendieren bij elkaar. In Kent's cave vlakbij Torquay sabeltandtijgers en een grot vlakbij Settle, in West Yorkshire bevat de resten van nijlpaarden, mammoeten, bisons, hyena's en andere dieren. Zij zijn begraven onder 3,5 meter klei en de grot is 440 meter boven het zeeniveau. leefgebied

Charles Lyell (1797-1875 Eng.) in zijn boek "Principals of geology" speculeerde:

“De nijlpaarden kwamen van Noord Afrikaanse rivieren, zoals de Nijl, en zwommen in de zomer noordwaarts langs de kusten van de Middellandse Zee en brachten af en toe een bezoek aan de eilanden langs de kust. Hier en daar zijn ze waarschijnlijk aan land gegaan om te grazen en te rusten, waarna ze hun weg vervolgden naar het noorden via de Somme, Thames en de Severn, waarna ze voor de winter weer naar het zuiden terug gingen vanwege de sneeuw en de kou.”

Maar als we de evolutietheorie volgen dan zouden de huidige nijlpaarden vandaag de dag hetzelfde moeten doen. Wat zou de verklaring voor de botten van nijlpaarden diep in de Engelse grotten dan wel kunnen verklaren? Nijlpaarden zouden in Engeland geleefd kunnen hebben, maar nijlpaarden beklimmen zeker geen bergen als ze een keus hebben. Nijlpaarden zouden geschuild kunnen hebben voor grote catastrofes in de grotten samen met andere dieren zoals hyena's en bisons. Of hun lichamen zouden, beschadigd door de gebeurtenissen de grot binnen gespoeld kunnen zijn, als onderdeel van een grote vloedgolf. Het is redelijk om te zeggen dat de laatste twee verklaringen aannemelijker zijn dan dat de nijlpaarden op vakantie gingen in de zomer.

In China, vlakbij het dorpje Choukoutien, werden de botten van tijger, wolharige neushoorn, kameel, olifant, aap en pauw gevonden. Allemaal dieren die niet dezelfde leefomgeving hebben. De beenderen lijken opgepakt en in een hoek gesmeten te zijn. Welke krachten kunnen zoiets veroorzaken?

In grotten in Sicilië werden nijlpaarden, hyena's, leeuwen, konijnen, beren en olifanten gevonden.
Op het Kotelnoi eiland boven Siberië waar geen planten, bomen en bosjes groeien werden de botten van olifanten, buffels, paarden en neushoorns gevonden. Hetzelfde bewijs is wereldwijd vindbaar, het lijkt een bewijs van verwoesting op een niveau dat we ons niet kunnen voorstellen.

Arctische koralen en waterlelies

Spitsbergen (Svalbard) is een eiland in de Noordelijke ijszee, 11 graden van de noordpool, in het noorden van Noorwegen. Het was onbewoond tot 1890 toen er een mijnkolonie werd opgericht.
Gedurende 6 maanden in de winter is er geen zonlicht, toch zijn er gefossiliseerde planten gevonden, inclusief dennenbomen, varens, eiken, moerascypressen, en waterlelies. Ongeacht het veranderde klimaat kunnen flora en fauna op deze planeet niet zonder regelmatig zonlicht. Op enige tijd in het verleden moetverder van de pool hebben gelegen. Nog meer bewijs komt van de Russische archeologen die grotten hebben gevonden met muurtekeningen van herten en walvissen en een bijl gemaakt van mammoetslagtand. Spitsbergen

Er zijn koraalriffen gevonden binnen de poolcirkel bij Canada en bij Spitsbergen. Nu bedekt met sneeuw moeten ze eens gegroeid hebben in een tropisch klimaat. Koraal heeft een temperatuur nodig van 17 graden om te kunnen groeien.

Op de andere pool vond Ernest Shackleton 200 mijl van de zuidpool koraalriffen. In 1935 vond de Byrd expeditie fossielen van varens en een voetafdruk van een zoogdierachtig reptiel.

Dat betekent dat we op beide polen (de koudste plaatsen op aarde) bewijs vinden voor een vroeger klimaat met een warmte dat nu bestaat op 30 graden dichter bij de evenaar.

Het gewicht van ijs

Er is een hoop ijs op de polen, Het ijs van Antartica gaat kilometers diep. Het gewicht van dit ijs wordt geschat op negentien quadrillion ton, dit gewicht zal het land dat er onder ligt samen pletten en lager laten liggen dan voor het ijs er lag. Als er zo'n gewicht aan ijs elders op de aarde heeft gelegen dan moet je daar nu redelijk gezien bewijs van kunnen vinden. Neem een goede kijk op een kaart van de wereld en kijk of je een plek kunt vinden die samengedrukt zou kunnen zijn, een ronde plek samengeperst tot op of onder zeeniveau. Er zijn twee plaatsen die onmiddellijk opvallen: de Hudson Baai en de Golf van Mexico. Hudson baai in het noord oosten van Canada is een grote, landinwaarts gerichte baai van zo'n 730.380 vierkante kilometer maar is maar 130 meter diep. Het was hetvan het Noord-Amerikaanse ijsvlak gedurende de laatste ijstijd, dat een gebied besloeg tot Ohio in het zuiden. Ten noordwesten van Hudsonbaai is de aarde permanent bevroren. Halverwege deze regio en de huidige noordpool ligt Groenland dat het hele jaar door met een laag ijs bedekt is. Dat is wat te verwachten valt als het land zowel binnen de vorige poolcirkel als de huidige poolcirkel valt. epicentrum

Overstromingen

De grootste overstroming die door orthodoxe wetenschappers geaccepteerd wordt is waarschijnlijk die van ongeveer 14.000 jaar geleden in de Altai bergen in Zuid-Siberië. “Het was een gebeurtenis die moeilijk te bevatten is, omdat er sindsdien nooit meer zoiets is gezien.”  vertelt Victor Baker, een geoloog verbonden aan de Universiteit van Arizona. “Het is de grootste overstroming die we kunnen documenteren aan de hand van fossielen.” “Op zijn hoogste punt zal het water wel 450 meter diep geweest zijn, razend langs de Chuja riviervallei met zo'n 144 kilometer per uur.”

Baker heeft samengewerkt met Alexey Rudoy, een geoloog uit Siberië, die al jaren verklaarde dat het vreemd gevormde rimpelig terrein en de gigantische richels van grind die gevonden zijn in de Chuja vallei alleen door enorme overstromingen veroorzaakt kunnen zijn. En niet zo als eerder geloofd werd door Gletsjers.

Saskia de Vries ( saskia@dossierx.nl Dit e-mail adres is beschermd door spambots, u heeft Javascript nodig om dit onderdeel te kunnen bekijken )

Bronnen:
Dit artikel is vertaald uit het engels uit een online boek van Robert Bast : Survive 2012

2012: Poolverschuiving deel 1

Hoe kunnen polen verschuiven / Samenstelling van de aarde.

De aarde is geen solide blok steen, het is verdeeld in verschillende lagen. Wij leven op de buitenste laag, de korst van de aarde, welke is gebroken in zes grote stukken (de continentale platen en een paar kleinere stukken). Wetenschappers zijn nog verdeeld over wat zich precies onder de korst bevindt maar voor deze uitleg is een simplificatie van hun uitgebreide modelen voldoende.

De binnenste kern bestaat uit massief ijzer en is omgeven door een buitenste kern van vloeibaar ijzer. Daaromheen zit de binnenste mantel. Deze bestaat uit gesmolten steen, de buitenste mantel en de korst zijn van massief materiaal maar zitten los aan elkaar en het is dan ook mogelijk dat deze van elkaar af en/of tegen elkaar aan schuiven. Dit is een bekende verklaring van het verschuiven (drijven) van continenten. Ook zorgt het verschuiven van de platen voor aardbevingen en vulkanische activiteit. De platen verschuiven elk jaar ongeveer 1 tot 4 cm. Deze beweging van enkele centimeters kan ook een laag punt in een fluctuerend systeem zijn, of een moment in de beweging van de korst na een grote verschuiving van 30 graden, die waarschijnlijk zo'n 12.000 jaar geleden plaats vond.

Er zijn aanwijzingen dat er in het verleden één of meer verschuivingen van de grotere orde zijn geweest; een poolverschuiving.
Onder een poolverschuiving kan worden verstaan:

1. Een plotselinge en radicale verschuiving van de aardas en diens rotatie. (De aarde 'valt om')
2. Het slippen van de aardkorst om de gesmolten binnenkant.

1) De hele aarde valt om
De lagen van de aarde blijven stabiel, en de aarde valt om als één geheel. Dit zou alleen door krachten van andere planeten op de onze kunnen onstaan of doordat de aarde uit balans raakt. In 1955 verklaarde Thomas Gold dat als de aarde een perfecte bol was in plaats van een afgeplatte bol, het kleinste insect de polen zou kunnen laten draaien. Gelukkig is dat niet het geval, de aarde is geen perfecte bol maar een soort in elkaar gedrukte bol met iets afgeplatte polen. Dat geeft onze planeet stabiliteit. Als de aarde helemaal massief zou zijn dan zou het draaien van de aarde eeuwig op dezelfde manier doorgaan. Door frictie en interactie tussen twee of meer objecten zal er altijd slijtage zijn en daardoor gaat er uiteindelijk altijd iets kapot. De aarde is niet massief, zoals hierboven beschreven, het heeft lagen die tegen elkaar aan schrapen.

2) Slippen van de aardkorst
Charles Hapgood's theorie was dat het slippen van de twee toplagen van de aarde ervoor zorgde dat de continentale platen konden bewegen als één geheel met snelheid en over grote opervlaken. (Net als de schil van een sinaasappel, als die is losgemaakt van het binnenste fruit kan bewegen als één stuk) De kern blijft waar hij is, en de as en rotatie van de planeet blijft hetzelfde. Alleen de bovenste laag verschuift.

Poolbeweging is gebaseerd op het idee dat de buitense laag van de aarde van tijd tot tijd verschuift, dat sommige continenten daardoor van en naar de pool bewegen, waardoor het klimaat enigszins veranderd. Continentverschuiving is gebaseerd op het idee dat continenten individueel van elkaar bewegen. Een aantal schrijvers heeft geopperd dat poolverschuiving wordt veroorzaakt door de beweging van de continenten. Het Boek 'The path of the Pole' beschrijft de theorie dat poolverschuiving het primaire element is en dat dat de oorzaak is van continentale verschuivingen”. Het boek presenteert bewijsmateriaal dat de laatste grote verschuiving van de aardkorst vrij recent was. Volgens Hapgood was de meest recente noordpool Hudson Bay, het epicentrum van de Noord-Amerikaanse ijslaag gedurende de laatste ijstijd. De verschuiving was ongeveer 30 graden.

De starre wetenschap, gefixeerd als het was op zwaartekracht, heeft er voor gekozen om deze theorie te negeren. Albert Einstein heeft echter in 1955 vlak voor zijn dood het volgende geschreven over poolverschuivingen:

“Ik ontvang regelmatig brieven van mensen die mij willen consulteren over hun ongepubliceerde ideeen, het lijkt mij duidelijk dat deze ideeen heel zelden wetenschappelijke waarde hebben. Echter de eerste briefwisseling die ik had met dhr Hapgood schokte me. Zijn idee is origineel, van een grote simpelheid en (als het doorgaat met zichzelf te bewijzen) van groot belang voor alles wat gerelateerd is aan de geschiedenis van het aardoppervlak. De auteur heeft het niet gelaten bij een simpele presentatie van zijn ideeen. Hij heeft het onderzoek voortgezet en voorzichtig al zijn rijke materiaal verzameld dat de theorie ondersteunt. Ik denk dat de enigszins verbijsterende, en tegelijk fascinerende ideeen serieuze aandacht verdienen van iedereen die zich interesseert in de ontwikkeling van de aarde.”

James Bowles is een gepensioneerd technicus die voor de NASA heeft gewerkt aan het Apollo maanprogramma. In zijn boek 'The Gods, Gemini, and the Great Pyramid' geeft hij een makkelijk te begrijpen theorie over het verschuiven van de aardkorst.

James Bowles noemt zijn theorie Rotatiebuiging- of RB-effect. Als er voldoende druk is in onze aarde en die druk is constant, dan zal er op een dag iets meegeven, verschuiven of breken. Alle wat onder druk staat gaat uiteindelijk stuk. In het voorbeeld van onze planeet gaat het om een dunne laag tussen de korst en de buitenste mantel. De druk creëert ook warmte, dit zou een goede verklaring voor vulkanische activiteit zijn. Een soort uitlaat voor de druk die binnen de aarde wordt opgebouwd. De aardkorst is niet goed bevestigd aan de buitenste mantel, het zit eerder vast aan een aantal heel dunne lagen. De zon en maan trekken constant aan de aarde, en deze krachten maken dat de materie dichter naar de evenaar getrokken wordt. Dat is waar de druk wordt opgebouwd. We hebben het over een poolverschuiving maar technisch gezien is het de hele aardkorst die verschuift. 

Saskia de Vries ( saskia@dossierx.nl Dit e-mail adres is beschermd door spambots, u heeft Javascript nodig om dit onderdeel te kunnen bekijken )

Bronnen:
Dit artikel is vertaald uit het engels uit een online boek van Robert Bast : Survive 2012

De Mayakalenders en hun relatie met het magische jaar 2012 (Deel III)

Inleiding

Dit is dan eindelijk het derde deel van de artikelenreeks waarin ik op zoek ga naar het verband of de relatie tussen de Mayakalenders en het veelbesproken en beschreven jaar 2012 in de Westerse, over de hele planeet als standaard ingevoerde, Gregoriaanse kalender. Nadat ik in het vorige deel dieper op onder andere de Tzolk’in in ben gegaan, wil ik nu aandacht besteden aan de kalender van 365 dagen die de baan van de Aarde rond de Zon bijhoudt; de in deel 1 al heel kort besproken Haab. Ook zal ik in dit deel van de artikelenreeks uitgebreid ingaan op de Lange Telling en de werking van het typische notatie systeem van deze telling die ons (dan eindelijk, jawel) doet uitkomen op de einddatum van deze kalender in de maand december van het jaar 2012. Laten we gelijk beginnen.

Voor als u misschien eerst nog de overigens onlangs geupdate artikelstukken ‘Deel 1’ en / of ‘Deel 2’ van deze reeks wilt lezen, kunt u die hier op Dossier X vinden: deel 1 en deel 2.

De Haab en zijn Uinals

De kennis van de Haab werd door de Ah-Kin (de zogenoemde priesters) en andere ingewijden (de Chilam) gebruikt voor adviezen die het volk hielp met bijvoorbeeld het bedrijven van landbouw. Het gebruik van de Haab gebeurde vaak in combinatie met de heilige galactische kalender van 260 dagen, de Tzolk’in. Zo vertelden de kalenderbewakers de boeren wanneer er gezaaid en geoogst moest worden, maar ook wie er wanneer geofferd diende te worden, ten gunste van het algemene belang. Een hele eer dus…..

De kennis van deze kalender was niet, zoals de Tzolk’in, een onderdeel van de dagelijkse door het volk gebruikte kalenderkennis die hen vertelde waar de afzonderlijke dagen goed voor waren; het energieweerbericht voor de verschillende dagen. Desondanks kwam de Haab wel veel terug in het dagelijkse leven voor wat betreft de bepaling van wanneer welke feesten en rituelen (horend bij de verschillende seizoenen) gegeven of uitgevoerd dienden te worden en voor de positionering in de tijd van de eerder genoemde landbouw activiteiten. Net zoals wij nu de zon steeds eerder of later zien opkomen dan de dag daarvoor en de dagen korter en langer zien worden, met alle bekende gevolgen voor de weersomstandigheden van dien.

De Haab, het zonnejaar van 365 dagen bestaat uit 19 Haab-maanden: de 18 Uinals van 20 dagen en de 5 dagen van toegevoegde maand Uayeb. Gedurende de 5 dagen van Uayeb, aan het einde van de Haab, heerst het ongeluk, zo geloofden de Maya’s. Ze staan bekend als de dagen zonder naam of de dagen zonder ziel. Op deze dagen werd veel gebeden en de cyclus en de Goden werden vereerd. Als je op een van deze dagen geboren werd was je gedoemd tot een leven vol pech en ongeluk.

De 18 Uinals van 20 dagen worden voorzien van hun karakter en energieblauwdruk door de volgende Goden (in deel 1 staat een overzicht met iets van onderstaande icoontjes afwijkende glyphen; er zijn diverse tekens die dezelfde God voorstellen, zoals wij ook blokletters, gewone letters en letters aan elkaar geschreven kennen, die er steeds anders uitzien maar wel hetzelfde voorstellen of uitbeelden, maar ook waren er vele daadwerkelijke taalkundige varianten tussen de verschillende 'stammen'):    

Deze Goden horen dus niet bij de drie groepen Goden die de lading van de dag bepalen, zoals bij de Tzolk'in, reeds in deel 2 van deze artikelenserie besproken. Wel hebben ze ook zo hun invloed op de afzonderlijke dagen, omdat deze Goden het karakter van een hele periode (’Haab-maand’) van 20 dagen bepalen. De Goden van de 18 Uinals gaven diepgang aan de goddelijke lading van alle 20 dagen (of Kin) van elke afzonderlijke Uinal. De Goden zijn onder andere: Pop en Uo de Jaguargoden, Zotz de Vleermuisgod, Zip de God van de Jacht, Chen de Maangod etc.

De Haab telling verliep als volgt: op de eerste dag van de Haab is het 1 Pop, de volgende dag is het 2 Pop, dan 3 Pop enzovoort tot en met 19 Pop, de laatste dag dat Pop de lading van zijn Uinal draagt. Op de twintigste dag (eigenlijk dus 20 Pop, maar de Maya’s beschreven het niet als zodanig en noemden deze dag 0 Uo) dan geeft Pop zijn ‘lading’ door aan Uo, de God van de tweede Uinal die op deze twintigste dag voorbereidingen treft om de ‘lading’ van Pop te ontvangen. De twintigste (en dus ook de 40ste en 60ste etc. dag) zijn dus overgangsdagen die van relatieve rust doordrenkt zijn. Op de 21ste dag volgt dus een nieuwe serie van 20 (of liever:19) dagen, te beginnen met 1 Uo, gevolgd door 2 Uo etc. Na 360 dagen (na de 18e overgangsdag) volgen de laatste vijf onvoorspelbare en dus als onplezierig ervaren dagen, onder de energetische invloed van Uayeb, die de Haab afsluiten. Vasten en geheel onthouding was zeer gebruikelijk gedurende de dagen dat Uayeb de lading van de dag binnen de Haab bepaalde. Ook werd er veel gemediteerd gedurende deze dagen. 0 Pop is dan dus de laatste dag van het vorige jaar. Het is de laatste overgangsdag binnen de Haab.
De Haab van 365 dagen wordt vervolgens samengevoegd met de Tzolk’in van 260 dagen, wederom (net als bij de Tzolk’in van 13 x 20 dagen) het beste voor te stellen als twee tandwielen die in elkaar draaien. In dit geval een tandwiel met 260 en een tandwiel met 365 tandjes:

Of zo, met de Tzolk'in gezien als twee kleine tandwielen (13 x 20), in plaats van 1 grote (260):

Na 52 jaar oftewel 18980 dagen (de kleinste gemene deler van 260 en 365 is 18980) herhaalt ‘de tijd’ zich en begint ze opnieuw, in de cyclische tijdsbeleving van de Maya’s. Elke afzonderlijke combinatie van de dagen van de Tzolk’in en de dagen van de Haab komt op deze manier eens in de 52 jaar voor.
Het kalenderwiel heeft na 52 jaren al zijn gezichten laten zien en begint aan een nieuwe ronde.
Zo is een mens pas echt volwassen na 52 jaar. Een soort uitgestelde Abraham…
Het aantal Tzolk’in- en Haab-omlopen is binnen de directe bepaling van de einddatum van eind december 2012 niet perse belangrijk maar kan als volgt worden gezien: het kost 73 Tzolk’ins om de 18980 dagen in 52 Haabs te completeren.

De Dreamspell kalender van Arguelles, die de Tzolk’in combineert met de oeroude 13-manenkalender, kent eenzelfde cyclus van 52 jaar. Echter, voegen de aanhangers van deze kalender, in tegenstelling tot de klassieke Maya’s, schrikkeldagen toe aan het jaar van 365 dagen.
De jaarlijkse afwijking die wij in het Westen compenseren met schrikkeldagen compenseert Arguelles na 52 jaar met de dertien extra dagen buiten de tijd. De zogenoemde ‘Wavespell buiten de tijd’. Zo blijft zijn Dreamspell kalender gelinkt met de Gregoriaanse kalender en dat is jammer, want de oude Maya's deden dat niet. Arguelles' model loopt nu dus ook niet meer gelijk met wat door de Quecha-Maya's duizenden jaren lang van generatie op generatie aan kennis is doorgegeven. Echter, na de boekenverbrandingen en moordpartijen op kennis-bewaarders is over de meest originele telling niet veel meer terug te vinden op papier of in documenten. Alhoewel de huidige kalenderbewakers de kennis nog wel hebben, houdt Arguelles toch vast aan de gewijzigde telling die door de Spaanse Christenen aan de Yucatec-Maya's is opgelegd; een zonnejaar met een vaste begindag van het jaar op 26 juli. De 52-jarige cyclus duurt zodoende 13 dagen langer dan origineel het geval was.

De 13-manenkalender is een kalender die over de hele wereld wordt gebruikt door bijvoorbeeld Inca’s, Maya’s, Hopi’s, Kelten, Essenen, Egyptenaren, Eskimo’s, Polynesiers en allerlei Sjamanen en Druiden.
Het totaalplaatje van de kalenders van de Maya’s gaat echter veel verder dan de inhoud van enkel de 13-manenkalender gecombineerd met de heilige Tzolk’in, zoals in deel 2 besproken (of de combinatie van de Haab met de Tzolk’in). Ze zijn als geheel gezien, zoals gezegd, extreem nauwkeurig en geven blijk van de allergrootst denkbare deskundigheid in natuurlijke en kosmische (als dat niet hetzelfde is…) tijdscycli ooit getoond op wat voor manier dan ook. De nauwkeurigheid benadert een perfectie waar enkel onze modernste atoomklokken zich mee kunnen meten. Schrikkeldagen zijn in dat systeem niet nodig.

Je zou Arguelles’ Dreamspell-systeem dus een opstapje naar een perfect harmonieus en natuurlijk systeem kunnen noemen, zoals de Maya's dat origineel voor ogen hadden, aangezien Arguelles de Gregoriaanse kalender niet in zijn geheel laat verdwijnen door vast te blijven houden aan schrikkeldagen en een vaste ‘datum’ waarop het jaar van 365 dagen begint, te weten 26 juli. Misschien is dit ook wel goed zelfs, die ‘tussenfase’ tussen Gregoriaans en écht natuurlijk; mensen nemen liever twee kleine stapjes dan een grote, als het om verandering gaat. Uiteindelijk wil Arguelles ook alleen maar dat we allemaal volgens de harmonische ritmen leven. Dan had hij alleen beter niet vanuit de door Westerse Christenen bevuilde Yucatec-telling kunnen doorrekenen.

Het systeem van Arguelles an sich klopt dus wel, maar de schrikkeldagen om de agenda te laten kloppen verstoren na 52 jaar het ritme van de Tzolk’in. Als hij dat er nou uithaalt, kan hij mij ook als een van de aanhangers van zijn ideeen beschouwen…. John Major Jenkins en Carl Calleman hebben dit in een soort debat met Jose Arguelles ook al tevergeefs geprobeerd duidelijk te maken. Op de meningsverschillen hieromtrent kom ik in Deel 4 uitgebreid terug.

Nou bestaat Arguelles’ kalender ook nog lang geen 52 jaar (de Yucatec-telling overigens wel) en ik vraag me dan ook af hoe zijn aanhangers zullen gaan reageren op de Wavespell buiten de tijd, wanneer die aan het einde van de cyclus van 52 jaar wordt toegevoegd, als dat al niet gebeurd is. Hunab Ku, de ene gever van ritme en maat die de energie-impulsen verzorgt die we kennen als de ‘ladingen gedragen door de Goden van het getal, de dag en het jaar’ kent naar mijn idee ook geen pauzes; elke dag is er een. Wavespells buiten de tijd passen niet in de Mayaanse ideeën over tijd. Wavespells op zich juist weer wel, omdat die de energiegolf in dertien fasen vanuit Hunab’ku, het zwarte gat in het midden van de Melkweg, beschrijven.

De dag buiten de tijd binnen de 13-manenkalender past overigens wel mooi in de kalenders, omdat die zorgt voor het benodigde aantal van 365 dagen waarmee de Tzolk’in dient te worden gecombineerd (13 manen van 28 dagen + 1 dag buiten de tijd = 365 dagen). De Haab kent dus 365 dagen en expres niet het preciezere aantal van 365,25 dagen. De Maya’s waren overigens wel bekend met dat precieze aantal.

De Lange Telling

Om de cycli die voorspellingen doen over langere perioden dan de Haab en de Tzolk’in en hun combinatie bij te houden werd een lineaire manier van dagen tellen gehanteerd. Bij wijze van uitzondering, aangezien alle Mayaanse kalenders een cyclisch karakter kennen. Deze manier van dagen tellen wordt de Lange Telling genoemd.
Zo kon men alle afzonderlijke belangrijke gebeurtenissen op de juiste dagen in het soms erg verre verleden documenteren en voorspellingen voor de toekomst gemakkelijker dateren binnen het verstrijken der dagen. Dat geldt ook voor de einddatum in 2012.

Dit documenteren en dateren gebeurde vaak met behulp van de stenen monumenten, Stele’s genoemd, die we door het hele gebied waar de Maya’s woonden terugvinden. De Mayaanse documentatie van de geschiedenis loopt tot zelfs miljarden jaren terug in de tijd. De kalenders zijn een gereedschap om de ontwikkeling van het universum te beschrijven, met daarbinnen de ontwikkeling van eencelligen, dieren, mensen en uiteindelijk de menselijke geschiedenis en de ontwikkeling van een enkel mens of enkel een dag. Een fractale tijdsrekening dus. Eigenlijk beschrijven de kalenders de ontwikkeling van bewustzijn.

Zo kunnen de Goden van het getal bijvoorbeeld over 13 verschillende dagen heersen, maar ook over 13 Tuns, 13 Baktuns, 13 Hablatuns etc. De karakters van de 13 verschillende fasen waarmee alles zich ontwikkelt kunnen ook op de toekomst worden toegepast. Zo wist men exact wat voor type dag / jaar / periode van 144000 dagen etc. er aan ging komen en in welke fase deze periode zich bevond.

Over het algemeen, wanneer we het over de Lange Telling hebben, hebben we het over de telling die de laatste periode van 13 Baktuns beschrijft. Deze Wavespell van 13 x 144000 dagen (5125,25 jaar of 5200 Tuns) komt op 21/12/2012 op zijn eindpunt terecht, wanneer we omrekenen van Mayaanse naar Gregoriaanse kalenders. Maar zoals zojuist vermeld, kan er ook van Lange Telling gesproken worden bij veel grotere periodes. In dit stuk heb ik het voor het gemak, als ik over de Lange Telling schrijf, over de telling die de periode van 13 Baktuns beschrijft, tenzij anders vermeld. Uiteindelijk komt het op het simpele principe van ‘dagen tellen’ neer.

Binnen die Lange Telling van 1872000 dagen zitten weer allerlei lange en korte cycli die dankzij de lineaire Lange Telling handig bijgehouden konden, zoals cycli van Venus, Mars en andere planeten, de Plejaden en andere sterrengroepen en sterrenbeelden, maar ook de zons- en maansverduisteringen, zelfs de precessiecyclus en volgens Maurice Cotterell en anderen zelfs de cycli van de zon(nevlekken). Elke afzonderlijke dag of periode wordt zodoende beïnvloed door een flink aantal cycli welke de kalenderbewakers dienden in te schatten op mate van invloed en belangrijkheid. Ze kenden vele energieën of ‘ladingen van Goden die over de diverse periodes heersen’ die het karakter van de dag of periode en het ervaren van de mens en de Aarde daarvan bepalen.

Micro- en macrocycli beïnvloeden het karakter van de dag tegelijkertijd. Het werkt eigenlijk net als kleuren mengen: veel blauw, beetje geel, beetje meer rood etcetera, met als resultaat de eindkleur; het energieweerbericht voor de dag (van vandaag, een dag uit het verleden of een dag in de toekomst) of 'in te kleuren' periode.

Dat was een uitgebreide, ingewikkelde maar erg belangrijke klus, waarvan de berekeningen doorgaans niet door het gewone volk gezien of begrepen werden. Ze (uitzonderingen daargelaten) hielden zich er niet mee bezig en hadden andere taken binnen de gemeenschap. Het gewone volk volgde de Tzolk’in in combinatie met wat de jaargetijden brachten en dat was meer dan genoeg voor het begrijpen en het indelen van het dagelijkse leven.

Wel werd het leven van de 'gewone' Maya door andere, langere cycli enigszins beïnvloed, zoals ik in het begin van dit deel al besprak. Denk maar aan de offers die gebracht werden tijdens rituelen en het bekende Mayaanse balspel en denk bijvoorbeeld eens aan de afsluiting van de belangrijke periode van 52 jaar. Er werd dan, na 52 jaar, door een aantal oude stammen een groot feest gevierd om te gedenken en te vieren dat de wereld niet vergaan was, nadat men dat unaniem had geconstateerd. Allerlei vormen van bijgeloof kwamen bij het gewone volk kijken bij het verstrijken van de periode van 18980 dagen, welke samenhangt met een astronomische cyclus van de sterrengroep Plejaden. Zo dacht men dat zwangere vrouwen en kinderen het risico liepen om te veranderen in muizen en andere diersoorten.

Het vieren en uitvoeren van deze zogenoemde  ‘Nieuwe Vuur Ceremonie’ door de inheemse bevolking en hun vrees voor het naderen van het einde van een cyclus is zelfs nog door de Spanjaarden die kwamen binnenstormen vernomen en beschreven, tussen de slachtpartijen en boekenverbrandingen door.
De Ah-kin en de Chimal wisten wel beter, want zij kenden de Lange Telling en het samenvallen der cycli als hun broekzak. Zij hadden geen reden om elke 52 jaar bang te zijn.
Zij waren enkel angstig voor het voorspelde onheilspellende einde van de 13-Baktun Lange Telling-kalender.

Ze wisten dit eindpunt in de lineaire tijd te markeren met een belangrijke astronomische gebeurtenis die dan plaatsvindt: de kosmische samenstand tussen de winterzonnewende zon en het centrum van de melkweg (het zwarte gat), door de Maya’s Hunab Ku genaamd, de ene schepper van ritme en maat. Dat alles uiteraard gezien vanaf de Aarde. Een gebeurtenis die een keer per precessiecyclus van bijna 26000 jaar plaatsvindt (eigenlijk 2 keer, maar 13000 jaar geleden was de samenstand ‘verkeerd om’).

Deze samenstand is geen exact punt in de tijd omdat de zon ook zo haar ruimte in de hemelbol inneemt - ongeveer een halve graad en zodoende vindt de samenstand plaats binnen een ‘range’ van 36 jaar omdat de precessiecyclus over 1 graad 72 jaren doet; de kosmische samenstand is een proces. Astronomen en andere wetenschappers vinden dit punt voldoende om de hele 2012-theorie ten onrechte omver te werpen. Het voldoet niet aan de huidig geldende door de wetenschap vastgestelde regels die een samenstand als een punt in de tijd bestempelen en beschrijven.
Nogal een aparte redenering, want dan zou bijvoorbeeld een Venus-overgang ook geen astronomische of astrologische betekenis kunnen hebben, maar gaat het enkel om het punt waarop het middelpunt van de zon in samenstand staat met het middelpunt van Venus (en dat komt praktisch nooit voor), terwijl het hier om hemellichamen gaat en niet om punten aan de hemel. Hierover in een volgend deel van deze artikelenserie meer, maar zie ook het artikel Jenkins vs Strous in het dossier 2012 hier op DossierX.nl om even te proeven van dit type debat.

In de oude stad Izapa (Mexico) vinden we veel zaken die verwijzen naar de astronomische gebeurtenis in en omstreeks 2012, de kosmische samenstand; het einde van het langdurige proces richting de samenstand, wanneer de winterzonnewende zon door het donkere pad van de Melkweg loopt. Deze afgelegde weg wordt ook wel het geboortekanaal van de Melkweg genoemd en komt in 2012 ten einde. Gedurende deze weg door het geboortekanaal passeert de winterzonnewende zon het zwarte gat (Hunab Ku), ofwel het galactische centrum, waar alles in verdwijnt, maar waar ook alles vandaan komt. Op deze manier wordt de zon 'geboren', nadat de Melkweg bijna 26000 jaar 'zwanger' is geweest. De Maya’s zien dit als een spirituele transformatie waarin de mens eindelijk geestelijk geboren wordt. Dit sluit aan bij het idee dat de Mayakalenders de ontwikkeling van bewustzijn beschrijft en bijhoudt.

Zo laat een tekening van Stele 11, te Izapa, ons met behulp van de iconen of glyphen deze symbolische beschrijving zien als de kosmische vader in het geboortekanaal / de donkere kloof van de kosmische moeder:

Een plaatje van hoe dat er astronomisch uit ziet vindt u hieronder. Hierop is duidelijk het donkere ‘geboortekanaal’ te zien dwars door de grote hoeveelheid sterren heen. Ook is het middelpunt van de Melkweg te zien daar waar het groene kruisje staat voorzien van de tekst ‘Galactic Centre’:

Hoe werkt die Lange Telling die eindigt in 2012 dan precies?

Het tellen van de dagen binnen de Lange Telling die eindigt in 2012 gaat als volgt:

Het aantal verstreken dagen sinds het begin van de schepping van de huidige Zon of wereld wordt omschreven door icoontjes of glyphen die perioden van verschillende lengten bestrijken, voorzien van een getal waarmee die periode moet worden vermenigvuldigd.
Op een zelfde manier was het ook mogelijk een dag te beschrijven die ver voor het begin van de huidige Zon ligt. Dan werd het aantal dagen geteld dat tussen het beschreven moment en de start van de 13-Baktun Lange Telling van dagen van de huidige Zon verstreken was.
Zie ook deel 1 voor de manier van tellen van de Maya’s, de benoeming van afzonderlijke kalenders en nog langere perioden van getelde dagen die perioden beschrijven langer dan de Lange Telling van 1872000 dagen, zelfs tot perioden van meer dan een miljard jaar per eenheid, resulterend in miljarden jaren geschiedenis beschrijvingen! Die telling gaat dus zeker om iets heel anders dan bijhouden wanneer er gezaaid en geoogst dient te worden. Hij gaat zelfs over cycli die de duur van het leven van onze Aardbol ontstijgen.

De volgende verschillende perioden of tijdseenheden zijn belangrijk voor het bepalen van de einddatum van de 13 Baktun Lange Telling van de huidige Zon:

Wanneer er op een van de vele Stele’s, de stenen monumenten ter ere van de dag die erop wordt vermeld, een Baktun teken staat met daarvoor het teken 4, dan benoemt die betreffende Stele een dag die 144000 x 4 dagen na de eerste dag sinds de schepping van deze, huidige Zon een bepaald voorval ondervond. Logischerwijs kennen de Stele’s vaak niet 1 maar een aantal van getallen voorziene glyphen die de verschillende hierboven genoemde perioden van aantallen dagen vertegenwoordigen en zich bij elkaar laten optellen om zo bij de betreffende beschreven dag uit te komen.

Het tellen van dagen in het huidige tijdperk begon bij de eerste dag sinds de schepping van de huidige Zon die teruggerekend herkend wordt binnen de Gregoriaanse tijdrekening als 11/8/3114 of 13/8/3114 of 3113 voor Christus. Daar zijn de meningen bij sommigen nog over verdeeld; verschillende correlaties worden gehanteerd. Meningen van belangrijke kalenderkenners als Jenkins, Calleman en Arguelles zijn hierover ook verdeeld maar verschillen bar weinig en gaan soms zelfs hand in hand met elkaar. Iets waar ik binnenkort in deel 4 nog uitgebreid op terug zal komen. Overigens is het verschil tussen 3113 en 3114 afhankelijk van de vraag of je het jaar nul meeneemt in de telling.

Een moderne manier van notatie voor identificatie van de locatie van een dag binnen de 13 Baktuns beschrijvende Lange Telling van dagen verstreken in onze huidige wereld of Zon geschiedt op de volgende manier:

12.18.16.2.6, 3 Cimi 4 Zotz

4 Zotz is de Haab datum. 3 Cimi is de Tzolkin datum en 12.18.16.2.6 is de Lange Telling datum. De Lange Telling datum wordt dus opgebouwd, van links naar rechts (op de Stele’s in het originele schrift van boven naar beneden) met uiterst links het getal 12. Dat staat voor 12 Baktuns, periodes van 144000 dagen verstreken sinds dag 1 van de huidige Zon. De 18 staat voor het aantal Katuns van 7200 dagen dat daarbij opgeteld dient te worden. Vervolgens beeld de 16 het aantal Tuns van 360 dagen dat daar weer bij opgeteld moet worden uit en daarna komt het getal 2 dat staat voor het aantal Uinals van 20 dagen dat bij het totaal opgeteld kan worden. Het laatste cijfer binnen deze Lange Telling-notatie is in dit voorbeeld het getal 6, wat voor het aantal Kins, de 'losse' dagen staat. Dus geeft deze notatie een dag aan die zich 12 x 144000 + 18 x 7200 + 16 x 360 + 2 x 20 + 6 =  1863406 dagen na de eerste dag van de huidige Zon situeerde in de geschiedenis. Omgerekend is dat dan 11 juni 1989. Een dag die binnen de cyclus van 52 jaren (de combinatie cyclus van de Tzolk’in en de Haab) bekend stond als 3 Cimi 4 Zotz.

Het aantal Kins, Tuns en Katuns loopt van 0 tot en met 19, Uinals van 0 tot en met 17 en het aantal Baktuns loopt binnen de huidige Zon van 1 tot en met 13. De laatste dag van deze Zon is dan 13.0.0.0.0 welke volgt op 12.19.19.17.19. De eerste dag van de Lange Telling van de huidige Zon is dus 13.0.0.0.0 en kent de benaming binnen de 52 jarige cyclus van 4 Ahau 8 Cumku. De allerlaatste dag van de huidige Zon is 4 Ahau 3 Kankin. Omdat Arguelles' systeem niet origineel is, en schrikkeldagen incalculeert, komt hij uit op 12 Manik, voor de laatste dag. Dan heeft hij voor die dag dus het 'energieweerbericht' voor een paar maanden daarvoor voorspeld..... Niet erg handig. Als Erwin Kroll dat zou doen, dan werd hij ontslagen.

De dertien afzonderlijke Baktuns van 144000 dagen kunnen zodoende ook weer via de Tzolk’in geïnterpreteerd worden. De Tzolk’in doet zo dus ook dienst voor periodes van bijvoorbeeld 13 maanden, 13 jaren, 13 Baktuns etcetera en dus niet alleen voor de gebruikelijke periode van 13 dagen (door Arguelles de Wavespell genoemd). Zoals je nog wel weet uit deel twee is de golfbetovering (Wavespell) na 13 perioden gecompleteerd en volgt een nieuwe serie van 13 periodes, op het volgende niveau. Zo werkt het ook bij de Baktuns, maar kun je de Wavespell van 13 fasen ook gebruiken om bijvoorbeeld de ontwikkeling van 13 Katuns te beschrijven, terwijl die binnen de Lange Telling van 0 tot en met 19 lopen. Op deze manier kan binnen de lineaire telling van dagen de heilige Tzolk’in toch zijn werk doen en zijn al deze periodes en cycli met elkaar verbonden en komen ze in elkaar terug.

Je zou de Gregoriaanse kalender dus individualistisch kunnen noemen omdat ze alle dagen en perioden los van elkaar ziet. Dit lijkt zich in onze samenleving ook nogal te manifesteren in het dagelijkse leven, hoe mensen met elkaar omgaan. Een dag betekent 'Kin', maar Kin betekent bij de Maya’s ook ‘mens’. Als we de dagen zien als ‘los van elkaar’ in plaats van ‘verbonden en doordrenkt met en van elkaar’, dan zien we de relatie tussen alle mensen ook zo. Bij de Maya’s was het algemene belang dan ook een flink stuk belangrijker dan het belang van het individu. Niet zo raar dus, dat 1% van alle mensen 99% van al het geld en kapitaal in handen heeft, in onze Westerse samenleving (een samenleving die het woord 'beschaving' mijns inziens niet verdient). Het algemene belang legt het af tegen het belang van het individu. Als je dit soort zaken beseft, begrijp je ook het grote belang van het veranderen van onze kalender en onze kijk op 'tijd'. De manier waarop we omgaan met tijd (tijd = geld) werkt door tot op het diepste niveau.

Overigens is Carl Calleman de enige die de einddatum van deze 13-Baktun Lange Telling aan het exacte einde van de korte Tzolk’in periode van 260 dagen, 13 Ahau, wil koppelen en heeft daar dus een wat afwijkende mening over en ideeën over, waar ik uiteraard nog op ga terugkomen in deel 4. Er zijn ook mensen die vinden dat de Baktuns niet van 1 tot en met 13 lopen maar van 1 tot en met 20, wanneer de volgende Pictun start (periode van 20 Baktuns). Deze grote perioden van 20 Baktuns en andere benaderingen van mogelijke einddata gaan echter voorbij aan de nogal belangrijke theorie over de kosmische samenstand welke sowieso gebruikt wordt om het beschreven einde in 2012 te kunnen identificeren aan de hand van de precessiecyclus en wellicht zelfs ook directe fysieke en geestelijke gevolgen met zich meebrengt. Een gegeven dat wordt onderbouwd door erg veel multidisciplinair bewijs (tradities, rituelen, astronomie, iconografieën, plaatsing en oriëntering van monumenten, mythen, het balspel, de Stele’s etc), zoals we dat in de volgens Jenkins speciaal voor de Lange Telling gebouwde stad Izapa uitgebreid kunnen terugvinden duidelijk op bijvoorbeeld Stele nummer 11 en in andere van de genoemde disciplines.

Met andere woorden: de volledige achtergrond van de vele elementen uit de (Izapaanse) cultuur gaat uiteindelijk over de einddatum van de Lange Telling in 2012. Daarbij komt ook nog dat we de Wavespell kennen, de golfbeweging van 13 fasen. De 13 Baktuns beschrijven de periode van 1 Zon, de menselijke geschiedenis, met al haar kenmerken. Het is dus erg logisch om 13 Baktuns te tellen in plaats van 20. Als je er 13 telt in een Zon, dan volg je ook de Mayaanse kalenderbewakers die nog steeds de dagen bijhouden in de hooglanden van Guatemala. Genoeg redenen dus om niet aan het door de Maya’s bepaalde eindpunt te twijfelen. Dit idee van 13 Baktuns in een Zon hangt Calleman overigens wel aan. Hij voert dit idee zelfs nog naar een nog hoger niveau, door te stellen dat 13 Hablatuns, periodes van 1,26 miljard jaar, de fases beschrijven van de ontwikkeling van het universum, waarbij die volledige ontwikkeling, van begin tot eind, als een Wavespell gezien kan worden. Daarbij zitten we nu in de laatste Hablatun, maar dus ook in de laatste (13e) Baktun. Dit hele proces van ontwikkeling van het universum begon met de voorbereidingen van de eventuele oerknal en eindigt als de huidige Zon ten einde komt; over enkele jaren dus. Dit idee sluit op zich goed aan met de fractale tijdsbeleving van de Maya’s en het idee dat de Mayakalenders de ontwikkeling van bewustzijn (of: informatie) beschrijven. Er wordt dan ook veel gesproken over een bewustzijnstransformatie of grote bewustzijnsveranderingen rondom de einddatum.

Het is bij deze ook erg interessant te vermelden dat Terence McKenna de geschiedenis en ontwikkeling van het universum op eenzelfde manier ziet en dat hij zonder ooit van Mayakalenders gehoord te hebben vanuit de 64 hexagrammen in het oeroude orakelboek de I-Tjing een tijdsgolf heeft gedecodeerd die zichzelf steeds herhaalt, binnen een exponentieel korter wordende periode (‘de bekende  fractals’). Deze tijdsgolf (Timewave Zero), die de ontwikkeling van de ‘grote belangrijke veranderingen in het dagelijkse leven’ uitzet tegen de verstreken tijd, is een wiskundig exponentiele functie met een bereik van 0 (oerknal) tot en met 2012. Met andere woorden: steeds sneller volgen grote belangrijke gebeurtenissen of uitvindingen elkaar op, tot het moment dat er alleen nog maar verandering is. In de laatste seconde voor dit eindpunt op 21/12/2012 vinden meer grote veranderingen plaats dan in alle miljarden jaren daaraan voorafgaand..... Vrij heftig dus, maar erg herkenbaar als ik naar het leven op Aarde en de ontwikkeling van het leven kijk. Hierop gaan we in deel 4 zeer zeker nog uitgebreider in.

Zelfs de huidige kalenderbewakers in Guatemala, zoals Zwervende Wolf in de film The Year Zero, of Barrios, hangen de datum in december 2012 aan en treffen hun voorbereidingen met andere indianenstammen afkomstig vanaf het hele Amerikaanse continent. Waarom zouden wij Westerlingen het dan nodig achten een correctie op die kalenders uit te voeren, of ze zomaar naast ons neer te leggen? Zou een extreem nauwkeurige kalender gewoon een willekeurige datum als eindpunt bestempelen? Dat lijkt me erg sterk en dat idee degradeert mijns inziens ook het hele idee achter de kalenders en de genoemde einddatum. Het debat tussen Jenkins en Calleman en Arguelles hieromtrent wordt uitgebreid besproken in het volgende artikel. Evenals andere ideeen over begin en einddata, die soms een paar dagen en in Calleman’s geval zelfs meer dan een jaar uiteen liggen. Op dit moment ga ik daar hier niet verder op in te gaan; ik behandel nu alleen de meest gangbare en naar mijn idee meest klassieke benadering.

We hadden het net al even over de stad Izapa. Deze stad zit helemaal vol met verwijzingen naar 2012. Volgens Jenkins en anderen vond de introductie van de Lange Telling kalender van onze huidige Zon, die zo’n 5118 jaar geleden begon met het tellen van de voorbije dagen, dan ook plaats in deze stad en het gebied daaromheen. Men rekende toen, rond het begin van de Gregoriaanse jaartelling en waarschijnlijk zelfs al enkele eeuwen daarvoor, terug naar wat de begindatum van de huidige Lange Telling moest zijn. De Lange Telling had zodoende gedurende het begin van het gebruik van deze telling al een flink deel van het totale aantal dagen in deze Zon geteld. Er werd terug gerekend naar het beginpunt en vooruit gerekend naar het eindpunt. Andere bronnen melden dat de Quecha's al zeker 3000 jaar de Lange Telling bijhouden, en dat deze kennis de bron is voor de Izapaanse kalendercultuur.

Dat de Maya’s en zelfs de Ah-Kin en de Chilam nogal bang waren voor de einddatum in 2012 komt omdat de Lange Telling kalender het verstrijken van het aantal dagen sinds de creatie van de huidige Zon bijhoudt. Aan het begin van deze Zon gingen grote rampen vooraf die het einde van de vorige Zon inluidden. Zo is elke Zon of wereld afgesloten met een serie enorme rampen. Zowel natuurrampen als cultuurrampen. Elke Zon of wereld kende haar specifieke bewoners, zoals Frank StClair van DossierX al eens omschreef in een artikel over de kennis van de Maya’s. Zo meldt Frank ons het volgende: 

“De Quechuaanse historici vertelden aan Fernando Montesinos en andere Spaanse geschiedschrijvers dat er voor het laatste rijk meerdere perioden waren geweest. Deze perioden, die duizenden jaren teruggaan, werden “zonnen” genoemd en eindigden meestal door diverse rampen. Zowel de Zuid- als Midden-Amerikaanse historici kennen 5 van deze “zonnen” of  “periodes” en zij beginnen hun geschiedenis met:

De 1ste “zon” van de Goden, Wiracochas genaamd.
De 2de “zon” wordt gekenmerkt door een bevolking van reuzen
De 3de “zon” is een periode van primitieve en onbeschaafde mensen, misschien wel de ploeterende overlevenden van een eerdere catastrofe?
De 4de “zon” is het tijdperk van de semi-verlichte “helden koningen”
De 5de “zon” is een tijd waar de mensen koning zijn en waarvan de Inca’s uit Cusco beweren af te stammen.
Padre Blas Valera schetst in een document uit 1600 hoe, volgens de Quechua, de Wiracochas in het tijdperk van de 1ste zon hun weg vonden in de Andes. De Wiracochas kwamen van de zee om zich te vestigen bij het Titicaca meer.”

Aldus het citaat.

Het betrof in de eerste wereld de blanke bebaarde Goden die uit het oosten aan kwamen varen.
Na de vijfde zon houdt alles op. Het einde van deze Lange Telling wordt dus niet opgevolgd door een zesde Zon. Behalve dat de Ah-Kin dus rampen verwachten en voorspellen voor de periode richting 2012, net als de vorige keren dat de Lange Telling van de vier betreffende Zonnen tot hun einde kwamen, toen grote rampen zich aan de toenmalige Aardbewoners openbaarden, is er nu sprake van een soort definitief einde. De vijf Zonnen die de hele geschiedenis van verschillende ‘volken’ vertegenwoordigen zijn immers volledig doorlopen, althans, op zeven jaren na dan.....

Het volledige project is afgerond eind 2012. In den beginne was de Aarde bedoeld om gedurende de vijf Zonnen bevolkt te worden door de verschillende soorten. Daarna is het verhaal open, of gesloten, zo u wilt. Het bewustzijnstransformatie idee lijkt te suggereren dat we op een andere manier, een ander niveau verder gaan. Een wereld zonder gebonden te zijn aan de regels van ruimte en tijd? Elk einde heeft een nieuw begin. Maar echt 100% zekerheid hebben we hier natuurlijk geenszins over, al kloppen de Mayaanse voorspellingen wel altijd, voor zover we na hebben kunnen gaan natuurlijk.

Nou is het zo dat de volledige periode van de huidige Zon 1872000 dagen duurt. Dit staat gelijk aan 5200 Tuns van 360 dagen ofwel 5125 jaren en een paar maanden. Het interessante aan deze periode is allereerst dat de Mayakalenders en hun cycli fractaal werken. Dat wil zeggen dat er sprake is van 52 weken (maanfasen) per jaar, kennen we de 52 jarige cyclus van de combinatie van de Tzolk’in met de Haab (de twee belangrijkste kalenders uit het dagelijkse leven van de gemiddelde Maya) en kennen we nu dus ook de 5200 Tuns van 360 dagen durende Zon. Zelfs het getal 520 komt terug in deze serie aangezien het na de invasie van Columbus in de Nieuwe Wereld exact 520 jaren duurt voordat de Lange Telling stopt. Zo heeft de Westerse mens 520 jaren van de kalenders kunnen genieten (al hebben we dat helaas niet gedaan…). Deze periode van 520 jaren kennen we uit deel 1 nog als de Ku Tun die een periode beslaat van 520 jaar, tien keer zoveel dus als de Muchuchu Mil van 52 jaren. Deze kalender van 520 jaren is belangrijk voor het doen van voorspellingen en heeft dus ook een profetisch karakter. Hij wordt in combinatie met de andere profetische cycli gebruikt om tot een echte gedetailleerde voorspelling te komen, net zoals dat Tarot kaarten ‘samen’ de voorspelling maken of vertellen door de combinatie van verschillende Tarot kaarten en niet door elke kaart afzonderlijk (althans, veel minder gedetailleerd). Ook kennen we nog de Ekomal Tun. Deze cyclus bedraagt ook 520 jaren en is ook een voor de mensheid belangrijke voorspellende kalender. Het verschil met de Ku Tun is mij niet bekend. De Ekomal Tun zou de vrouwelijke en de mannelijke draaiing van de Zon moeten aangeven.

Zo zien we het getal 52 op allerlei manieren terug binnen de kalenders, als 52 (weken en jaren), 520 en 5200. De periode van 5200 Tuns is op een andere manier erg interessant aangezien het 1/5 van de precessiecyclus van bijna 26000 jaar vertegenwoordigt. Dankzij deze cyclus kan de kosmische samenstand plaatsvinden en kennen we de periode waarin dat gaat gebeuren. We hebben dus vier werelden achter de rug (bijna 5) en het lijkt vrij aannemelijk dat de vijf Zonnen de duur van de precessiecyclus omschrijven. Zou de kosmische samenstand die nu na 26000 jaar eindelijk weer plaatsvindt meer zijn dan enkel een ijkpunt aan de hemel voor bepaling van een belangrijk moment in de tijd? Of zorgt die samenstand en de krachten die daarmee gepaard gaan voor verschijnselen die we kunnen linken aan wat de Maya’s bedoelen met de rampen tegen het einde van alle Zonnen en de Inca’s bestempelden als de 'ruimtetijdbreuk' (wat erg veel lijkt op McKenna's theorie)? Als je meer wilt weten over de invloed van de kosmische samenstand op onder andere de Aarde en de mens, dan raad ik je de theorieën van Jurgen Deleye aan, die je hier op DossierX.nl kunt vinden, maar welke ook op zijn site Seriewoordenaar.nl beschreven staan. Bekijk de bronnen maar eens.

Door het gebruik van alle kalenders en cycli samen, door hun kenmerken en ladingen te doorgronden, voorspelden de Maya’s de komst van Cortez tot op de dag nauwkeurig, al vond die gebeurtenis pas eeuwen later, ver na het doen van de originele voorspelling, in de 16e eeuw plaats! 
Ook wisten de Maya’s al in het jaar 755 na Christus te melden dat er in 1991 boven Mexico-stad een grote UFO-golf zou plaatsvinden gedurende de grote zonsverduistering van dat jaar. De kalenderkenners voorspelden immers dat op die dag ‘de Goden terug zouden keren op Aarde’. Het is mij niet bekend of de bestuurders van de UFO’s blanke mannen met witte baarden waren, zoals ze hun Goden van wie ze de kalenderkennis eerder omschreven, maar de voorspelling is op zijn minst treffend. Open staat dus nog de voorspelling voor 2012. Voor de periode die direct voor ons ligt voorspellen de Ah-Kin grote sociale, economische en culturele onrust vergezeld van de nodige natuurrampen en klimatologische stuiptrekkingen. Door deze voorspellingen heeft de kalender zichzelf in leven gehouden; het betrekt onze tegenwoordige tijd in een eeuwenoude uiterst precieze kosmische wetenschap.

Uitleiding

Met dank aan een ieder die zich heeft ingezet voor de verspreiding van de kalenderwetenschappen van (onder andere) de Maya’s en een ieder die zich sterk heeft gemaakt voor de invoering van de Mayakalenders ten koste van de verzonnen en onregelmatige, algemeen ten onrechte geaccepteerde Westerse Gregoriaanse kalender.
Dank aan zij die dit doen ten behoeve van al het leven met als doel dat de mens in harmonie met zichzelf, zijn omgeving, moeder Aarde, de onzichtbare wereld en dus met de kosmische en natuurlijke cycli zelf leeft.

TUNE IN, zou ik zeggen!

Jeroen Barhorst, omegazeroday@gmail.com Dit e-mail adres is beschermd door spambots, u heeft Javascript nodig om dit onderdeel te kunnen bekijken

PS: Er komt in ieder geval nog een volgend, vierde deel van deze artikelenserie waarin ik verder in ga op diverse wat langere cycli binnen de Lange Telling, zoals die van Venus, de Plejaden, etc. Ook zal ik daarin de dertien hemelen en de negen hellen bespreken en komen er nog wat zaken uit de kalenders aan bod. 
Ook wordt u nog ingelicht hoe de hedendaagse kalenderwetenschappers verschillen van mening en waarom.

Wordt vervolgd!